ملخص الجهاز:
"این روش،معمولا روش پرداختی ارزانتر محسوب میشود،زیرا بهدلیل به حد اقل رسیدن مداخله بانک در معامله،هزینههایی که از رهگذر حضور بانک در معامله برقرارداد تحمیل میشود،تا حد زیادی کاهش مییابد و این بدین معنی است که فروشنده کالا را مستقیما به خریدار تحویل میدهد و برای مطالبه مبلغ قرارداد خود (بدون مداخله بانک)صورتحسابی را برای وی ارسال میدارد.
در نتیجه،این چک از طریق فرآیند پایاپای کردن اسناد در نظام بانکی بین المللی نقد خواهد شد و در نهایت این بانک خریدار است که پول آنرا پراخت خواهد کرد،که این خود به معنی تحمیل هزینههای بانکی بیشتری است که در روش حساب باز به حد اقل رساندن آنها در مد نظر بوده است.
در این روش،بانک ارسالکننده(دستور العمل)کار پرداخت را توسط بانکی در کشور فروشنده انجام میدهد(معمولا توسط چکهایی که بهصورت محلی صادر میشوند)،یا اینکه حساب فروشنده را براساس دستور العملهای صادره از طرف خریدار بستانکار مینماید.
در خریدار کالا میتواند"حواله بین المللی پول" (IMO) را از بانک خریداری کند و آنرا همانند یک برات بانکی به فروشنده منتقل نماید،اما تفاوت این دو وسیله پرداخت در این است که...
این روش وقتی بیشترین کارایی را دارد که صادرکننده کالا صورتحساب کالای فروخته شده را به ارز کشور خریدار(ارز رایج در محل بانک پرداختکننده صورتحساب)صادر نماید،زیرا معمولا ACS های محلی تنها مجاز به پذیرش دستور العملهای پرداخت مبتنی برارز رایج در محل میباشند.
شیوه کار بدین صورت است که بهجای تنها ارسال اسناد و مدارک بیع انجام شده برای خریدار،فروشنده براتی را نیز معادل مجموع طلب خود که سررسید آن فرا رسیده است،به طرفیت خریدار صادر مینماید و آنرا بههمراه مدارک بیع برای وی ارسال میدارد."