خلاصة:
سیاست هدفمندسازی یارانه ها که با هدف کاهش مصرف انرژی و اجرای هرچه بهتر عدالت در کشور به مرحله اجرا درآمد، به دلیل تغییر در قیمت حامل های انرژی، در بسیاری از بخش های اقتصادی کشور تبعاتی را به دنبال داشته است. از آنجا که بخش فولاد و محصولات فولادی با توجه به انتخاب نحوه تولید در کشور فرایندی انرژی بر است، بالطبع تاثیرپذیری زیادی را از اجرای این قانون پذیرفته است و هزینه تمام شده فولاد در کشور افزایش یافته است. این موضوع زمانی اهمیت دو چندان پیدا می کند که دولت در عمل به تعهدات خود مبنی بر پرداخت سهم بخش تولید از محل اجرای این قانون سر باز زده است. هر چند که افزایش قیمت ارز توانسته است بخش زیادی از این هزینه ها را برای تولیدکننده جبران نماید، اما بخش خصوصی فعال در این حوزه بیشتر از بقیه بخش های تولیدی دولتی متحمل هزینه شده اند. ازاین رو، به منظور جلوگیری از کاهش قدرت رقابت پذیری ایران در عرصه بین المللی و صادرات فولاد، برخی راهکارها از جمله تغییر در روش های تولید فولاد در کشور، افزایش حمایت های دولتی از بخش خصوصی فعال در این بخش، کاهش مداخلات دولت در بازار فولاد کشور، حمایت از سرمایه گذاری های خارجی، تعیین استراتژی توسعه فولاد با محوریت انرژی و آلودگی کمتر و... پیشنهاد می شود.
ملخص الجهاز:
ازاینرو، بهمنظور جلوگیری از کاهش قدرت رقابتپذیری ایران در عرصه بینالمللی و صادرات فولاد، برخی راهکارها ازجمله تغییر در روشهای تولید فولاد در کشور، افزایش حمایتهای دولتی از بخش خصوصی فعال در این بخش، کاهش مداخلات دولت در بازار فولاد کشور، حمایت از سرمایهگذاریهای خارجی، تعیین استراتژی توسعه فولاد با محوریت انرژی و آلودگی کمتر و...
بنابراین با توجه به اهمیت موضوع در این گزارش، سعی شده است تا با اشاره به جایگاه و میزان انرژیبر بودن صنعت فولاد تأثیر اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها بر روی این صنعت مورد بررسی قرار گیرد و در پایان علاوه بر بیان ملاحظات امنیت اقتصادی مترتب بر آن، برخی راهکارها بهمنظور بهبود وضعیت موجود ارائه گردد.
بنابراین میتوان گفت، اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها بهخودیخود میتواند منجر به افزایش قیمت تمامشده تولید فولاد در کشور شود که این موضوع منجر به کاهش قدرت رقابتپذیری کشور در عرصه بینالمللی خواهد شد (این در حالی است که یکی از ضرورتهای اسناد بالادستی کشور بهمنظور پیمودن روند روبهجلوی توسعه، کاهش وابستگی به صادرات نفت و در مقابل افزایش صادرات غیرنفتی است؛ ازاینرو، گسترش و تقویت صادرات فولاد میتواند یکی از زمینههای رشد اقتصادی و دستیابی به اهداف تعیینشده را فراهم آورد)، اما از آنجا که قیمت ارز در کشور از رشد قابلتوجهی برخوردار است، توانسته تا حد بسیار زیادی مانع از کاهش توان رقابت ایران در عرصه تولید و در نهایت صادرات شده که این موضوع درخصوص کارخانجات دولتی بیشتر قابل رؤیت است، زیرا کارخانجات بخش خصوصی بهدلیل عدم توانایی در ورود تکنولوژی و یا تأمین هزینهها، قادر به ادامه حیات اقتصادی خود نبودهاند.