خلاصة:
کنایه یکی از جنبههای اعجاز بیانی قرآن کریم به شمار میآید و باهدف تأثیرپذیری کلام و زیبا شدن الفاظ به کار میرود. کاربرد آن در قرآن کریم که سخن خداوند متعال است، فراوان دیده میشود، اما فهم آن، نیازمند داشتن تخصص و دانش و بهکارگیری روشهایی است تا مقصود از کلام واضح شود که این امر، برای مردم عادی کار آسانی نیست. ازآنجاییکه کنایه، باهدف تربیت، آموزش، فهماندن پیامهای دینی بهکاررفته است؛ فهمیدن معانی آن بر هر مسلمانی لازم و ضروری است. در این راستا، وظیفه مفسّر قرآن است که با استفاده از روش و استنادات خویش بهگونهای واضح، سخن خداوند متعال را نقل نماید، طوری که فهم آن برای مخاطب آسان گردد. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی درصدد است تا روش تفسیری علامه جوادی آملی را در بیان معانی کنایات قرآن در محدودهی حزب مفصل، شناسایی نماید و ضمن معرفی آن، پیشنهادهایی را در جهت بهبود آن روشها وارد سازد. یافتههای بهدستآمده از پژوهش نشان میدهد، علامه جوادی آملی در بیان معانی کنایات، از روشهایی همچون: بیان تفسیری کنایات با کمک سایر آیات قرآن، توجه به سیاق آیات قبل و بعد عبارت کنایی، استفاده از آیات تمثیلی، استفاده از عبارات تخصیصی، استفاده از ادله روایی و ... استفاده کرده است. البته نگارندگان تلاش نمودهاند، در تعیین معانی کنایی عبارات، گاه آراء سایر مفسرین نیز جهت تبیین بهتر تفسیر عبارات مطرح کنند.
Irony is one of the miraculous aspects of the Holy Quran, the use of which makes the speech beautiful and avoids disliking it. The use of irony in the Holy Qur'an is the most widely used literary industry and has led to the rhetoric of the Holy Qur'an. Given that there are many meanings in irony and the meaning must be obtained with evidence, its understanding needs to be interpreted and determined and the interpreter has a duty to express it to the audience in their own ways, while each interpreter have special way to determining the meaning of allusions. The present article seeks to explain the method of Allameh Javadi Amoli in determining the meaning of the detailed party allusions and to eliminate its objections and to analyze and describe them in a critical way. By referring to the book "Peer to the Qur'an and the Ahl al-Bayt", it is concluded that the author has not specified the word irony and has paid attention to its allusions and meanings in a one-sided way, and it is necessary for the audience to obtain reasonable meanings by referring to other interpretations and comparing them.
ملخص الجهاز:
بررسی تحلیلی روش علامه جوادی آملی در تعیین معنای کنایات حزب مفصل قرآن با تکیه بر کتاب همتایی قرآن و اهل بیت (ع) (تاریخ دریافت: 30/05/1400 - تاریخ پذیرش: 24/08/1400) علی پردل 1 محمد رضا موسوی شوشتری 2 زهرا درویش 3 چکیده کنایه یکی از جنبههای اعجاز بیانی قرآن کریم به شمار میآید و باهدف تأثیرپذیری کلام و زیبا شدن الفاظ به کار میرود.
کاربرد آن در قرآن کریم که سخن خداوند متعال است، فراوان دیده میشود، اما فهم آن، نیازمند داشتن تخصص و دانش و بهکارگیری روشهایی است تا مقصود از کلام واضح شود که این امر، برای مردم عادی کار آسانی نیست.
نوشتار حاضر در پی پاسخ به این سؤال است که روش علامه جوادی آملی در تعیین معنای کنایات حزب مفصل چیست؟ به نظر میآید علامه جوادی آملی، در معنا و تفسیر کنایات، روش بیان صریح معانی به همراه استناد به آیات شریفه را بیشتر بهکاربردهاند و از روایات کمتری استفاده نمودهاند که میتوان این مسئله را در روش کلی ایشان در تفسیر که قرآن به قرآن است، استنباط کرد.
1-2-2-کنایه از داشتن طهارت باطنی و ظاهری در تماس با قرآن علامه جوادی آملی، در بیان معنای کنایی از آیهی «لاَ يَمَسُّهُ إِلاَّالْمُطَهَّرُونَ» (واقعه/79) به تفسیر سه آیه پشت سر هم توجه نموده و بر این اساس گفتهاند: همان طورکه لازم است، هنگام قرائت قرآن؛ وضو، غسل و متعلقات طهارت را رعایت نمود، لازم است که طهارت باطنی را نیز رعایت کرد و این مورد به طور کامل، برای معصومین به کار رفته است.