خلاصة:
یکی از مسائلی که قرآن کریم در مورد آن بحث کرده مبحث طلاق است که احکامی برای آن ذکر شده است. از جمله این احکام عده است که بهصورت اختصاصی در آیه 228 سوره بقره از آن سخن رفته است، اما در اینکه معنای کلمه قروء در اینجا چیست و زنان باید عده را بر اساس کدام معنا نگه دارند اختلاف است. تحقیق حاضر با موضوع بررسی فقهی، ادبی و تفسیری معنای کلمه قروء در آیه 228سوره بقره با رویکرد اثبات قول صحیح در اینباره تدوین شده و از شیوه تحقیق و پژوهش کتابخانهای در جمعآوری اطلاعات کمک گرفته شده است و بیشتر منابع کتب فقهی و تفسیری و یا تفسیری ادبی است. با توجه به پژوهش انجام شده مشخص میشود که کلمه قروء از ریشه قرء بهمعنای طهر و حیض با هم بوده و از اضداد است و زمانی که قاف فتحه یا ضمه و بنابر نظر جمهور فتح بگیرد مدت حیض یا مدت بین دو حیض را نشان میدهد، اما شیعیان و شافعیه بر اساس روایات معصومین (ع) و دلایل ذیل معتقد هستند که قروء بهمعنای پاکیهاست: الف) کلمه ثلاثه که عدد است بهصورت خلاف قاعده با معدود مذکر طهر بهصورت مؤنث آمده است؛ ب) جمع کلمه قرء بهمعنای پاکی قروء است، ولی جمع آن بهمعنای حیض بهصورت اقراء میآید. از نظر فقهی زنانی میتوانند مورد طلاق واقع شوند که با آنها آمیزش شده و نه سال کامل و غیر حامله و در حال طهر میباشند. در آیه مورد بحث، عده بهصورت خبری بیان شده، اما در معنا امری و تأکیدی است و میگوید باید زنان مطلقه عده نگاه دارند. قول اقوی و صحیح در مورد معنای قروء، وعده همان سه پاکی است که امامیه و شافعیه به آن اعتقاد دارند.