خلاصة:
سلامت و بهداشت یکی از عنصرهای اولیه برای انسان، حیوان و گیاه و در حقیقت محیط زیست و چرخه ی زندگی می باشد. سازمان تجارت جهانی به عنوان یکی از سازمان هایی که فعالیت های آن گسترش پیدا کرده است به نوبه ی خود اقداماتی در این زمینه اتخاذ کرده است اما این که موازین بهداشتی بین المللی مانند ماده 55 منشور ملل متحد، بند 1 ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده 12 میثاق بین الملل حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، میثاق حقوق مدنی و سیاسی و به طور کلی قواعدی که به عنوان سلامت و بهداشت پذیرفته شده اند مانند موازین بهداشتی در سازمان بهداشت جهانی و... چه جایگاهی در سازمان تجارت جهانی دارند جای تامل دارد و بسیار مهم می باشد. تحقیق حاضر به شناخت میزان تاثیر پذیری مقررات سازمان تجارت جهانی از قواعد مورد قبول در زمینه سلامت و بهداشت در سطح بین المللی می پردازد و در عین حال به مقابله با کلیه عوامل ناقض بهداشت و سلامت و رفع مشکلات آن ها از طریق شناخت جایگاه موازین بهداشتی بین المللی در سازمان تجارت جهانی می پردازد. چگونگی روش تحقیق در این پژوهش به صورت تحلیلی- توصیفی و در اصل نظری بوده است عمده روش به کار برده شده هم مبتنی بر اسناد کتابخانه ای (کتب، مقالات، پایان نامه ها، منابع اینترنتی و...) و ابزار مورد استفاده در گردآوری مطالب به صورت فیش برداری بوده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که سازمان تجارت جهانی به مسئله بهداشت و سلامت و یا موازین بهداشتی بسیار اهمیت داده است، در برخی موافقت نامه های آن از جمله موافقت نامه اقدامات بهداشتی و بهداشت گیاهی شاهد این اهمیت می باشیم.
ملخص الجهاز:
به طور مختصر پس از تشکیل سازمان تجارت جهانی برخی موافقت نامه ها در زمینه بهداشت و سلامت و به طور کلی موازین بهداشتی بین المللی در سازمان تجارت جهانی به مرور صورت گرفت به عنوان مثال موافقت نامه تعرفه و تجارت گات که در 30 اکتبر 1947 توسط 23 کشور امضا شد – موافقت نامه موانع فنی بر سر راه تجارت که در مذاکرات دور توکیو 1973-1979 توجه به آن شد، در واقع در سال 1995 توسط سازمان تجارت جهانی توافق نامه جدید موانع فنی فرا راه تجارت الزام آور شد و البته نوع قدیمی آن در سال 1980 لازم الاجرا شده بود، که به قانون استاندارد ها شهرت داشت – موافقت نامه تجارت خدمات یا گاتس- موافقت نامه جنبه های تجاری مرتبط با حقوق مالکیت فکری یا تریپس- و موافقت نامه اقدامات بهداشتی و بهداشت گیاهی از جمله موافقت نامه های سازمان تجارت جهانی در زمینه موازین بهداشتی می باشند.
ماده 12 میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ماده 12 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فر هنگی به حق برخورداری از بهداشت و سلامت عمومی پرداخته است، طبق این ماده، کشورهای طرف میثاق حق هر شخص را از بالاترین کیفیت جسمی و روانی قابل کسب شدن را به رسمیت می شناسد و مواردی که دولت ها باید برای بهره مندی کامل از بهداشت و سلامت عمل کنند شامل موارد زیر می باشد : انجام دادن مواردی در راستای پیشرفت سلامت کودکان و کاهش مرگ و میر آن ها، بهبود بهداشت محیط و بهداشت صنعتی، پیشگیری و کنترل و معالجه بیماری های همه United Nations chart Covenant on Economic, Social and Cultural Rights.