خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش قصه گویی مبتنی بر هوش هیجانی و هوش اخلاقی بر میزان سازگاری و تاب آوری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بروجن انجام شد. برای دستیابی به این هدف مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ (SACQ)به کار رفت. برای انجام این پژوهش با استفاده از روش تصادفی خوشه ای، نمونه ای 30 نفره از دانش آموزان مقطع ابتدایی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) جای داده شدند. سپس با استفاده مقیاس تابآوری و سازگاری میزان تاب آوری و سازگاری هر دانش آموز مورد سنجش قرار گرفت. در مرحله بعدی گروه آزمایش، به تعداد 10 جلسه در جلسات آموزش قصه گویی شرکت کرد ولی گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا، آزمون های ذکر شده از دانش آموزان گرفته شد. داده های حاصل در این دو مرحله به عنوان داده های پیش آزمون- پس آزمون ثبت شد و با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس یک متغیره مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس و همچنین شاخص های آماری نشان دادند: (1) کودکانی که در جلسات آموزش قصه گویی شرکت کرده بودند نسبت به گروه کنترل بهبود قابل توجهی را در میزان سازگاری با همنوعان خود و میزان تاب آوری به دست آوردند. (2) کودکانی که در جلسات آموزش قصه گویی شرکت کرده بودند نسبت به گروه کنترل بهبود قابل توجهی را در میزان سازگاری با همنوعان خود به دست آوردند. (3) میزان تاب آوری کودکان افزایش معناداری را در گروه آزمایش نشان داد. بنابراین فرضیه پژوهش که بیان کننده تاثیر آموزش قصه گویی مبتنی بر هوش هیجانی و هوش اخلاقی بر میزان سازگاری و تاب آوری دانش آموزان بود، تایید شد. با توجه به سن بحرانی کودکان 7 تا 12 سال و اثبات زمانبندی تجربه برای افزایش توانایی های شناختی از طریق کنترل دوره های بحرانی رشد، نیاز مبرم است که ما نیز در این زمینه تحقیقات فراوانی داشته باشیم و آموزش هوش هیجانی و هوش اخلاقی از طریق قصه گویی را در این سنین جدی بگیریم.
ملخص الجهاز:
نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس و همچنین شاخصهای آماری نشان دادند: (1) کودکانی که در جلسات آموزش قصهگویی شرکت کرده بودند نسبت به گروه کنترل بهبود قابل توجهی را در میزان سازگاری با همنوعان خود و میزان تاب آوری به دست آوردند.
لذا، این پژوهش با Collins Borba, Goleman طرح این سؤال انجام شد که آیا آموزش قصهگویی مبتنی بر هوش هیجانی و هوش اخلاقی بر میزان سازگاری و تابآوری دانش آموزان مقطع ابتدائی شهرستان بروجن تأثیر دارد؟ 2.
اهداف پژوهش با توجه به آنچه گفته شد، هدف تحقیق حاضر عبارت است از: تعیین اثربخشی آموزش قصهگویی مبتنی بر مؤلفههای هوش هیجانی و اخلاقی با سازگاری و تابآوری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بروجن.
برای بررسی این تأثیر، از بین تمام دانشآموز پسر و دانشآموز دختر مقطع ابتدایی شهر شیراز که مشکل شنوایی داشتند و سن آنها بین 13-10 سال قرار داشت، با استفاده از نمونهگیری در دسترس، 81 را انتخاب کردده و سپس پرسشنامههای تابآوری، احترام به خود و هوش هیجانی بین آنها توزیع و پاسخ داده شده است.
فرضیه اصلی پژوهش عبارت است از اینکه: آموزش قصهگویی مبتنی بر مؤلفههای هوش هیجانی و اخلاقی بر سازگاری و تابآوری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بروجن تأثیر دارد.
6. بحث و نتیجه گیری هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش قصهگویی مبتنی بر مؤلفههای هوش اخلاقی و هوش هیجانی بر سازگاری و تاب آوری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بروجن است.
بر این اساس بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد که این نشان دهنده تاثیر آموزش قصهگویی مبتنی بر مؤلفههای هوش اخلاقی و هوش هیجانی بر تابآوری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بروجن است.