ملخص الجهاز:
"اما دوران تحصیل وی در این مدرسه دیری نپائید و برای عبد الله طالع همدانی: بازماندهای از عاشقان هنر ایران به قلم: سید علی رضا میر علی نقی ادامه،دوباره به آلیانس بازگشت.
طالع جوان،در بیست سالگی به عضویت انجمن ادبی همدان درآمد که به ریاست (به تصویر صفحه مراجعه شود) موسیقی ردیف و دستگاهی موسیقی در ایران علی محمد آزاد همدانی اداره میشد،سخن سرایانی چون ناهید الستی،بدیعی،محزون،جعفر پیدا،«باقی»و احمد ساجدی در آن رفت و آمد داشتند و بالاخره مردی عجیب که مفتون کبریایی(همدانی)نام داشت و بر سنت مردان قدیم، معجونی غریب از جوانمردی و عیاری و طبع شعر بود و دیوانی قطور(با مقدمهء استاد مرحوم سعید نفیسی)از وی به یادگار مانده است.
و اما،ذکر مختصری از ویژگیها و خصوصیات هنری-فردی آقای عبد الله طالع همدانی: الف)در تصنیفسازی:همانطور که گفته آمد،طالع و امیر جاهد تنها افراد بین نسل عارف و نسل ترانه سرایان نو(به رهبری رهی معیری)هستند که به طور عملی هم در شعر و هم در موسیقی دست داشتهاند.
رفتار هنری او نیز موضوعی قابل توجه است:از سالهای 1334 به بعد که دستگاه رادیو (بعدها تلویزیون ایران)،بهای مادی بسیار به ساختههای درجه هفتم-هشتم«تصنیف بندان»بازاری صفت میداد،در همان زمانی که امکانات ناگفتنی نثار سرایندگان مداح و دریوزه میشد،طالع همواره برای دل خود و شرافت هنری خود کار میکرد.
طالع سالیان سال است که هر از گاهی، قصیده،قطعه و یا دوبیتیای در وصف ارادت خود به مولا علی(ع)میسراید و این موضوع در رسالهء تحقیقی آقای دکتر سید اسد الله مصطفوی دربارهء بابا طاهر عریان نیز اشاره شده است."