ملخص الجهاز:
"اما موضوع این مقاله مراسم سماعی است که دهم تا هفدهم دسامبر هر سال در مزار مولانا برگزار میشود.
این حرکت نیز ابتدا ترتیب خاصی نداشته چون کاملا غیر ارادی بوده،اما به تدریج بین متصوفه اینگونه مرسوم شده که هنگام سماع دستها را گشوده و کف دست راست با انگشتانی نیمهباز به سوی آسمان و کف دست چپ به سوی زمین قرار میگیرد.
البته ظاهرا در دوره مولانا و قبل و بعد او هم دستافشانی به همین شکل بوده چنانکه سعدی میفرماید: ندانی که شوریده حالان مست چرا برفشانند در رقص دست گشاید دری بر دل از واردات نشاند سر و دست بر کائنات حلالش بود رقص بر یاد دوست که هر آستینش جانی در اوست همانطور که اشاره شد،دراویش به بانگ موسیقی به وجد آمده و چرخزنان خدا را ستایش میکنند.
4 در مراسم سماع این دوره بیشتر از نی،قدوم،رباب و دف برای به وجد آوردن دراویش استفاده میشود و سایر سازها گاه در برخی موارد مورد استفاده قرار میگیرند.
اشعار به زبان فارسی و ترکی توسط آیینخوانان خوانده میشود و گروه در پایان هر شعر میخوانند«صلی الله علی محمد صلی الله علیک احمد» اما مراسم سماع صوفیه ابتدا با نعت و ستایش حضرت رسول اکرم(ص)آغاز و در قسمت دوم قدوم نواخته میشود.
در این گردشها شیخ یا پوستنشین در جلو و سماعکنندگان به دنبال او در یک خط بهطور آهنین و هماهنگ با نوای موسیقی به دور صحنه سماعخانه میچرخند که این سلام را به احترام پسر بزرگ مولانا سلطان ولد،دور ولدی میگویند."