خلاصة:
توسعه پایدار پیوندی ناگسستنی با محیط زیست دارد. یکی از الزامات توسعهی پایدار، حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان میراث جمعی بشریت است؛ به گونهای که علاوه بر پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر، ظرفیت پاسخگویی به نیازهای نسل آینده را نیز داشته باشد. تغییرات آب و هوا، یکی از مهم ترین مسائل محیط زیستی در سراسر جهان است. این تغییرات پیامدهای منفی بسیاری برای پایداری روستایی دارد. در این راستا، واکاوی تجربه و فهم کشاورزان از پایداری روستایی در بستر تغییرات آب و هوا جهت اتخاذ سیاست های محیطزیستی سازگار با محیط ضروری است. هدف پژوهش حاضر، واکاوی فهم کشاورزان از پایداری روستایی با توجه به وضعیت گذشتهی آب و هوایی است. برای رسیدن به این هدف، روستاهای مناطق مختلف جنوب، شمال، غرب و شرق استان اصفهان بهعنوان مورد مطالعه انتخاب شدند. در این پژوهش از روش نظریهی زمینه سیستماتیک اشتراوس و کوربین استفاده شده است. همچنین برای جمعآوری دادهها از تکنیک مصاحبهی نیمهساختاریافته، استفاده شده است. تمامی مصاحبهها تبدیل به متن شدند و مورد تحلیل و کدگذاری در سه مرحلهی باز، محوری و گزینشی، قرار گرفتند. در نتیجه، ۲۹ مفهوم و ۷ مقوله محوری بهدست آمد تا مدل پارادایمی گذشته خوداتکا و پایدار، ترسیم شود. از دید کشاورزان، تقویم منظم کشاورزی همراه با بستر مناسب جغرافیایی و عامل مداخله گر تور ایمنی، منجر به نوعی گذشته خوداتکا و پایدار شده است. همچنین راهبرد کشاورزان، کشاورزی بوم سازگار بوده که پیامد خودکفایی معیشتی را شکل داده است. توجه به تغییرات آب و هوا در سیاستگذاریهای توسعه روستایی، تقویت تور ایمنی و ایجاد طرح های اشتغالزایی با کمک کشاورزان می تواند به توسعه پایدار روستا کمک کند.
Sustainable development is inextricably linked to the environment. One of the requirements of sustainable development is the protection of the environment and natural resources as the collective heritage of humanity; In such a way that, in addition to meeting the needs of the current generation, it also can meet the needs of the next generation. Climate change is one of the most critical environmental problems in the world. These changes have many negative consequences for rural sustainability. In this regard, analyzing farmers' experience and understanding of rural sustainability in the context of climate change is necessary to adopt environmental policies compatible with the environment. This study investigates farmers' understanding of rural sustainability, emphasizing the past climate. To achieve this goal, this study selected the villages in different south, north, west, and east regions of Isfahan province. This study uses the systematic grounded theory of Strauss and Corbin. Semi-structured interview technique was also used to collect data. All interviews were transcripted, analyzed, and coded in three stages: open, axial, and selective. As a result, 29 concepts and seven axial categories were obtained to draw a paradigm model of the self-reliant and sustainable past. From the farmers' point of view, a regular agricultural calendar with a suitable geographical context and a safety net interfering factor has led to a self-reliant and sustainable past. Farmers' strategy has also been ecological agriculture, which has shaped the consequences of subsistence self-sufficiency. Paying attention to climate change in rural development policies, strengthening safety nets, and creating a business plan with the help of farmers, can contribute to sustainable rural development.
ملخص الجهاز:
ir Farmers’ Understanding of a Self-Reliant and Sustainable Past with an Emphasis on Climate Change * (Case Study: Villages of Isfahan Province) Hamed Sayarkhalaj1, Seyed Ali Hashemianfar2, Sadegh Salehi, 3 4 Azimeh Sadat Abdullahi Received: February 22, 2022 Accepted: August 23, 2022 Doi: 10.
زیست پایدار در این پژوهش ، به معنای زندگی در محیط زیست بدون آسیب رساندن به آن و انجام کنش ها در جهت حفظ آن است ؛ برای نمونه کشاورز شمارة ٨، تصویری از طبیعت بکر روستای قره قاج واقع در سمیرم را توصیف می کند: «یه روزی واقعًا اینجا بهشت بود.
صحبت های کشاورز شمارة ١ به عنوان یکی از کشاورزان باسابقه و قدیمی منطقۀ تیرانچی که دو کشت زراعی و باغی را انجام داده ، گویای این تقویم منظم است : «سابق ، تقریبا شیش ماه خیلی هوا سرد بود، چهار ماه تقریبا متناسب بود و دو ماه تابستون گرم .
» تقویم منظم و پیش بینی پذیری آب وهوا و نظم فصول ، در مناطق مختلف اصفهان وجود داشته و منحصر به نوع اقلیم یا آب وهوای خاصی نبوده است ؛ حتی در مناطق سرد جنوب اصفهان مانند سمیرم نیز نظم آب وهوا وجود داشته است و کشاورزان آن را پیش بینی می کرده اند؛ برای مثال ، کشاورز شمارة ٧ یکی از کشاورزان سمیرمی ، آب وهوای گذشته را به این شکل توصیف کرد: «قدیم هوا خیلی بهتر بود.