خلاصة:
مقدمه: امروزه حوادث و بلایای طبیعی بیش از پیش جوامع انسانی را تهدیدمیکنند که در صورت نداشتن آگاهی و آمادگی، صدمههای جبرانناپذیری بر زندگی انسانها، اعم از حوزههای سکونتی و دیگر ابعاد اقتصادی، اجتماعی، نهادی و کالبدی-محیطی دارد. درنتیجه جوامع برای کاهش اثر بلایای طبیعی رویکردهای متنوعی را در پیش میگیرند. هدف: این مقاله با هدف سنجش و ارزیابی مولفههای اجتماعی، اقتصادی و نهادی تابآوری در شهرک میانآباد اسلامشهر انجام شده است. روششناسی: با توجه به اهداف تحقیق و مولفههای مورد بررسی نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است. روش نمونهگیری بهصورت تصادفی ساده و حجم جامعه آماری با مدل کوکران با سطح خطای 5 درصد 381 نفر انتخاب گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و دادههای جمعآوری شده از مدلسازی معادلات ساختاری در نرمافزارهای SPSS و SMART PLS استفاده گردیده است. قلمرو جغرافیایی: قلمرو این پژوهش شهرک میان آباد اسلامشهر است. یافتهها: نتایج حاکی از بود که وضعیت تابآوری شهرک میانآباد اسلامشهر از لحاظ مولفههای اجتماعی، اقتصادی و نهادی در سطح پایینی قرار دارد. در بین معیارهای مورد بررسی متغیر آگاهی بالاترین میانگین (9218/2) و کمترین میزان انحراف معیار (18715/0) دارد در سوی مقابل متغیر توانایی برگشت به شرایط شغلی با کمترین میانگین (5652/2) و انحراف معیار بالاتر (57549/0) از سایر متغیرهای پژوهش دارد که ضرورت توجه مسئولان و مدیران شهری برای ارتقاء تابآوری در شهرک میان آباد را دارد. نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد که مولفه اقتصادی بیشترین تاثیر را بر وضعیت تابآوری شهرک میان آباد اسلامشهر داشته است. از بین مولفههای اجتماعی مولفه نگرش بیشترین همبستگی با مولفه اجتماعی دارد. از بین مولفههای اقتصادی نیز مولفههای توانایی جبران خسارت و توانایی برگشت به شغل قبل بیشترین همبستگی با مولفه اقتصادی دارد. از بین مولفههای نهادی نیز مولفه روابط نهادها بیشترین همبستگی با مولفه نهادی دارد.
Introduction: Today, natural disasters threaten human societies more than ever, which, if left unchecked and unprepared, will cause irreparable damage to human life, including residential areas and other economic, social, institutional and physical-environmental dimensions. As a result, communities take a variety of approaches to reduce the impact of natural disasters.Objective: This article was conducted with the aim of measuring and evaluating the social, economic and institutional components of resilience in the town of Miyanabad, Eslamshahr.Methodology: According to the objectives of the research and the studied components, the type of research is applied and the study method is descriptive-analytical. The sampling method was randomly selected and the statistical population size was selected with Cochran model with an error level of 5% of 381 people. Structural equation modeling in SPSS and SMART PLS software has been used to analyze the collected information and data.Geographical area of research: The area of this research is Mianabad town of Eslamshahr.Findings and Discussion: The results showed that the resilience of Miyanabad town in Eslamshahr is low in terms of social, economic and institutional components. Among the studied criteria, the knowledge variable has the highest average (2.9218) and the lowest rate of standard deviation (0.18715). On the other hand, the variable has the ability to return to working conditions with the lowest average (2.5652) and higher standard deviation (0.57549) Has other research variables that need the attention of city officials and managers to promote resilience in Mianabad town.