ملخص الجهاز:
"در این گستره،نسبتهای مالی مفهومی انتزاعی دارند و از آنجائی که اصولا برمبنای اطلاعات حسابداری تهیه میگردند،علاوه بر مشکلات موجود در زمینه تهیه حسابها ازقبیل وجود روشهای گوناگون حسابداری برای محاسبه استهلاک،موجودی کالا و نحوه منظور کردن هزینههای گوناگون،در چهارچوب مبادلات بین الملل نیز با محدودیت و اشتباهات بسیاری همراه هستند که میتوان به موارد زیر اشاره نمود: 1-مبنای تنظیم،ثبت و طبقهبندی ارقام حسابداری،واحد پول ملی کشوری است که بنگاه صادراتی در آن فعالیت دارد، اما مبادلات بین الملل برمبنای ارزهای بین المللی است که در زمانهای مختلف نسبت به پول ملی دارای نوسان است و ثبت مابهالتفاوت ارزش آن در هنگام وصول معمولا در اسناد حسابداری صورت نمیگیرد و یا ثبت آن در حسابهائی است که در محاسبه سود و زیان اثر دارند، لذا ممکن است در تکنیکهای برآورد نسبتهای مالی منظور نگردد.
به عبارت دیگر، دارائیهای جاری یک واحد صادراتی عبارت است از موجودی کالا خریداری شده آماده صدور+اعتبارات دیداری برگشتناپذیر(قطعی)که در ازای ارائه اسناد صدور کالا به خارج از کشور در سررسید معین قابل وصول خواهد بود+ خالص(سود)زیان حاصل از تبدیل ارز مورد معامله به پول ملی(در زمان برآورد نسبت جاری در مقایسه با دورهای که قیمت کالای آماده فروش به نرخ روز ارز به خریداران اعلام گردیده است).
از نظر مدیران صادرات،هرچقدر نسبت مالکانه کمتر باشد،سود بیشتری عاید واحد صادراتی خواهد شد زیرا دارائیهای بیشتری از محل منابع استقراض تهیه شده است،مشروط براینکه بازده دارائی یا نرخ سود سرمایهگذاری(سود خالص تقسیم بر مجموع دارائیها)از نرخ بهرهای که جهت خرید اعتباری کالای صادراتی پرداخت میشود بیشتر باشد."