ملخص الجهاز:
"با توجه به شرایط حاکم بر ژاپن سازماندهی، هماهنگی و هدایت بخشهای مختلف این کشور نیازمند به یک سیستم هدایت و کنترل واحدی داشت،لذا دولت با قبول این مسؤولیت،خود را به صورت کارفرمائی مطرح نمود که جهت،میزان و چگونگی رشد را با توسل به سیاستهای مختلف تدوین میکرد و در این راه واحدهای تولیدی را به صورت مجری به خدمت میگرفت تا به نتیجهی مورد نظر برسد.
از واحدهای تولیدی به عنوان رابط بین اهداف خود و نیازهای مردم استفاده میگردید،بهنحویکه متجاوز از 8 هزار انجمن و اتحادیه مختلف کارفرمائی و بعضا کارگری از یک طرف درصدد آن بودند که برای گسترش منافع خود امکانات خویش را در سوئی قرار دهند که سیاستهای دولت ایجاب میکند.
ازآنجائیکه"میجیها"از یک عده صاحبان اصلی قدرتهای مالی،تجاری،کشاورزی و تولیدی ملی در ژاپن تشکیل شده بودند،لذا بر آن بودند تا همهی امکانات جامعهی ژاپن را جهت منافع خویش بهنحوی بکار گیرند که همسو با منافع ملی ژاپن نیز باشد،در این راه از یک طرف میخواستند تکنولوژی سنتی ژاپن از بین برود چراکه عواقب آنرا برای حکومت خود ناگوار میدانستند،و از طرف دیگر منافعشان اقتضاء میکرد که متوسل به تکنولوژی پیشرفته شوند.
با در نظر گرفتن اینکه هزینهی این خدمات در ژاپن فوقالعاده سنگین است لذا یک کارگر در ژاپن میباید بیش از 13 ساعت در روز کار کند تا بتواند خدمات درمان خود و خانوادهاش را تامین کند،تدارک مسکن ببیند،به فکر درآمدی جهت دوران ازکارافتادگی خویش باشد و آموزش مورد نظر خود و فرزندانش را تأمین نماید.
بدین ترتیب تقاضا برای کار در ژاپن(چه در واحدهای مادر و چه در واحدهای تابعه)بسیار بالا است که موجب پائین نگهداشتن سطح دستمزد در این کشور میباشد."