ملخص الجهاز:
"طبعا این امر به گسترش شکاف و فاصله قابل توجه و نگرانکنندهای بین توانمندیهای رقابتی صنعتگران کشورهای توسعه یافته منجر خواهد شد به طوری که اگر صنعتگران این کشورها نتوانند این فاصله را پشت سر گذارده و خود را به وضعیت رقابتپذیری در تراز جهانی برسانند، از محدوده عملکرد اقتصاد فراصنعتی جهانی طرد گردیده و منزوی خواهند شد.
بنابراین با توجه به انفجار جمعیت و گسترش فقر در کشورهای درحال توسعه و نیز عدم تعادل جمعیتی میان جوامع فقیر و غنی و واکنشهای ناگوار اجتماعی و نژادی متعاقب آن،همچنین نقش کشورهای عقبمانده در تولید گازهای گلخانهای و وارد آمد صدمات به محیط زیست که زندگی میلیاردها نفر را در کشورهای پیشرفته و درحال توسعه تحت تأثیر قرار میدهد،سران 191 کشور از اعضای سازمان ملل متحد در سپتامبر سال 0002 اعلامیه هزاره را تصویب کردند که در آن متعهد گردیدند که تا سال 5102 به هشتآرمان-ریشهکن کردن فقر شدید و گرسنگی،دستیابی به آموزش ابتدائی همگانی،ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان،کاهش میزان مرگومیر کودکان،بهبود بهداشت مادران،مبارزه با ویروس ایدز،مالاریا و سایر بیماریها-تضمین پایداری محیط زیست و ایجاد مشارکت جهانی برای توسعه دست یابند.
ازاینرو،توسعه تشکلها در بخشهای مختلف اقتصادی به ویژه در بخش صنعت یک ضرورت و الزام است و صنعتگران نیز در صورتی میتوانند از حقوق صنعتی خویش دفاع و حمایت نمایند و تجربه و خرد جمعی خود را در حل مشکلات صنعتی بکار گیرند که سازمانی منسجم،مسؤول،علاقمند و دلسوز داشته باشند تا این نهادها در کنار دولت،مجلس،قوه قضائیه، دانشگاه و مصرفکنندگان یار و یاور صنعت و زمینهساز و هدایتگر توسعه آن باشد."