ملخص الجهاز:
"مفاد طرح آن بود که اسکوبار و دیگر قاچاقچیان از تجارت مواد مخدر کناره بگیرند و جریان کشت و تولید را از بین ببرند و سرمایهی بیکران خود را به صورت قانونی در صنایع محلی و تجارت به کار بیندازند و برای بازپرداخت وامهای خارجی-در صورت مطالبه-با دولت مشارکت نمایند.
قاچاقچیان-براساس مفاد قراردادی که اگرچه به این ترتیب راکد میماند اما بههرحال باز قابل به جریان افتادن بود-در صورت پس دادن امتحان خود و جلب اعتماد حکومت کلمبیا به ایالات متحده آمریکا تسلیم نمیشدند.
جالب اینجاست که با این که قبلا طرح یک عفو عمومی داده شده بود اسکوبار و روزی که پرزیدنت بتانکور حکومت را تحویل گرفت به اعضای جنبش چریکی پیشنهاد عفو عمومی کرده بود،یعنی کسانی که بعضی از آنها متجاوز از سی سال بود که در کوههای کلمبیا به سر میبردند.
چیزی که بیشترین اشتیاق را برایش داشتند تنها چیزی بود که نداشتند،جایی در جامعهی کلمبیایی،موقعی که کوشش برای مذاکره به شکست انجامید با این حال سوداگران مواد مخدر تلاش کردند تا جای آن را با اعمال یکسری شیوههای نفرتانگیز و حقارتآوری پر کنند که عاقبت به ضرر خود آنها تمام شد.
اما هیچکس وسعت و حدود ابعاد موقعیت اجتماعی و سیاسی کلمبیای بزرگ و بداختر ما با قرنها حکومت فئودالی و زد و خوردهای تصفیه نشده و سی سالهی چریکی آن و تاریخ طولانی حکومتهایی که برای برآورده ساختن آرزوهای مردم شکست خوردهاند،که قاچاقچیان مواد مخدر را پرورانیده و تمام چیزهایی که آنها به خاطرش ایستادگی میکنند را به حساب نیاورده است."