ملخص الجهاز:
"در سال 1964 دانشگاه هاروارد کرسی پژوهشهای عرب را به او پیشنهاد کرده بود ولی حورانی ترجیح داده بود در آکسفورد بماند و تا سال بازنشستگی یعنی تا 1980 همچنان در آنجا سرگرم تدریس و تحقیق و راهنمایی دانشجویان بود و پس از آن نیز تا واپسین لحظههای زندگی از این کار بازنایستاد.
البته او در سالهای اخیر پژوهش درباره تاریخ اندیشه را در خاورمیانه،به شیوهای که در کتاب یاد شده انجام داده بود،دیگر چندان نمیپسندید،با اینهمه انس خود را با اندیشندگان خاورمیانه حفظ کرده بود،از آنهایی که بر باورهای دینی تکیه کرده بودند گرفته تا کسانی که از این باورها دوری گزیده بودند.
این کتاب برخلاف بسیاری از کتابهای دیگری که دربارهء خاورمیانه و اسلام نوشته شده بسیار بیشتر از آنکه روایت یا بازگویی متعارف رویدادهای سیاسی و تاریخ نقاد و کردار سران و امیران و بزرگان و داستان پیدایش و سرنگونی سلسلهها و دودمانها باشد تاریخ دستاوردها و تجربههای جمعی مردم است.
حورانی به پشتوانه دانش گسترده و چیرگی بر زبان عربی و چند زبان اروپایی و عمری انس معنوی و عاطفی با خاورمیانه چکیده پژوهشهای خود و دیگران را دربارهء جنبههای گوناگون تاریخ مردم عرب با تفسیرهای نغز و بصیرتها و نکتهسنجیهای برانگیزاننده درهم آمیخته است.
برخی از این یاران و شاگردان که به او تقرب بیشتری مییافتند به دنیایی راه پیدا میکردند که در آن مرزها در نور دیده شده بود و حورانی به پشتوانه شبکهء گستردهای از دوستان و همکاران و خویشاوندان از بیشتر جزییات و چند و چون امور کسانی که درگیر در پژوهشهای خاورمیانه بودند باخبر میشد و آنچه را می شنید با دیگران نیز در میان مینهاد اما این از پیرایهء شایعهپسندی و شایعهپراکنی دونصفتانه برکنار بود."