خلاصة:
در این مقاله، ضمن تعریف چند مفهوم همچون صفات تنزیلی، نزول و مفهوم تدریج، مورد
بررسی اجمالی قرار گرفته است.
در این بررسی، ابتدا، سیر نزول مطرح شده و سپس به مفاد واژههای تنزیل، منزل و
نازل، پرداخته شده است.
بقیه مباحث دیگر این مقاله، بحثهای اجمالی دیگری در مورد زمان و مکان نزول، اولین
آیات نازل شده و ویژگیهای فرشته مأمور نزول، میباشد.
ملخص الجهاز:
"اما نظریه بیست و هفتم رجب که مورد اتفاق شیعه میباشد20و روایات نیز، مؤید آن است،21بدین معنی است که بعثت با نزول قرآن، آغاز شد یعنی در بیست و هفتم رجب با نزول آیات نخست سوره علق، نزول قرآن نیز آغاز شد ولی برخی از اعلام معاصر معتقدند که بیست و هفتم رجب، تنها سرآغاز بعثت بوده و نزول قرآن (به صورت تدریجی) در ماه رمضان شروع شد22 و بنا به گفته جعفر مرتضی، پیامبر(ص) در فاصله زمانی بین رجب و رمضان، آماده دریافت وحی میشده است، چرا که خود قرآن، میفرماید: «انا سنلقی علیک قولا ثقیلا (مزمل: 50)».
مطلب نهم: نزول قرآن مظهر صفات الهی در بسیاری از موارد، خداوند سبحان به گاه سخن از نزول قرآن، وصفی از اوصاف خود نیز بیان میکند، چنان که میفرماید: «تنزیل من رب العالمین (واقعه: 79)»، «تنزیل من العزیز الرحیم (یس: 5)»، «تنزیل من العزیز الحکیم (زمر: 1)»، «تنزیل من الرحمن الرحیم (فصلت: 2)» و «تنزیل من رب العالمین (واقعه: 79)» و یا نزول قرآن را همراه با وصفی از اوصاف آن بیان میکند، چنان که میفرماید: «تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده لیکون للعالمین نذیرا (فرقان: 1)» که منزل را فرقان، قلمداد کرده است و یا «فآمنوا بالله و رسوله و النور الذی انزلنا (تغابن: 8)» که قرآن را به نور، وصف کرده است و نیز این که، فرمود: «و نزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء (نحل: 89)» که قرآن را تبیان، معرفی نمود و «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس (بقره: 185)»، که نشان از هدایت قرآن دارد."