ملخص الجهاز:
"غالب کشورهای جنوب پس از پیدایش ارتشهای حرفهیی و سازمانهای نظامی نوین، در شرایطی شکل گرفته یا استقلال یافتهاند که نظامیان برخوردار از دانش فنی،تجهیزات و سازمان برتر،نقش اساسی را در چنین تحولات تاریخ ایفا نمودهاند؛نقشی که پس از پیدایش و آغاز حیات نوین این کشورها به ندرت تضعیف گردید و با توجه به برخورداری از امتیازات ارتشهای حرفهیی،در بیشتر موارد با قرار گرفتن در یک سیر رشد و توسعهی سریعتر و مجزا از دیگر نهادهای جامعه،هرچه بیشتر تقویت گردید؛و این در حالی بود که سازمان نظامی این سربازان انقلاب که تا پیش از استقلال،پایگاه و ابزار سلطهی استعمار بوده، در شرایط جدید به عنوان نگهبان ثبات در وضع موجود و حافظ میراث و نفوذ استعمار نو،در جریان تداوم ارتباط با استعمارگران پیشین، اغلب تحت حمایت و پشتیابانی آنان نیز قرار میگرفتند.
در چنین شرایطی نظامیان حاکم بر الجزایر با بهرهمندی از حمایتهای گستردهی خارجی و به ویژه کشورهای غربی و همسایه و با توجه به برخورداری از پشتیبانی وسیع نیروهای مسلح کشور و بهرهگیری کامل از ابزار قدرت و شیوههای سرکوب،بدون در پیش داشتن موانع جدی تعدیلکنندهی حضور و مداخلهی آنان در صحنهی سیاست،با جذب بخشی از گروههای سیاسی و خنثی نمودن جمعی از مخالفین،کلیهی احزاب مخالف به جز «جبههی نجات اسلامی»را به سمت الگوی مذاکره با دولت ترغیب نموده و در مقابل به رفع یا کاستن از مشروعیت جناح اسلامگرایان مخالف حکومت و یا تضعیف حامیان داخلی آنان به تحکیم هرچه بیشتر پایههای مشروعیت خود-به ویژه-در محیط داخلی میکوشند."