ملخص الجهاز:
"مقاله نگاهی به موسیقی تعزیه و آسیبشناسی آن در ایران امروز کیوان پهلوان مفهوم واژه«تعزیه» «تعزیه»که به معنی دقیق کلمه«نوحهسرایی»یا«تسلیت»است،بخشی از مراسم ده روزه سوگواری است که هرساله توسط شیعیان برای بزرگداشت شهادت امام حسین(ع)در صحرای کربلا،برگزار میشود.
سینهزدن که نوحه آن با وزن و آهنگ و با توجه به ویژگیهای فنی موسیقی توسط استادان مطلع ساخته میشد و تنها از نظر مضمون با تصنیفهای ضربی آهنگی اختلاف داشت،بهترین وسیله حفظ و اشاعه آهنگهای ضربی موسیقی ملی بود و بقای آن تا حد زیادی مرهوم این مراسم مذهبی بوده است.
آسیبشناسی همانگونه که بیان شد،در دوره قاجاریه که تعزیه از شکلهای ابتدایی خود بیرون آمد و به تئاتری پیچیده تبدیل شد،نقش آواز و موسیقی در آن بسیار حیاتی بود،به طوری که از زمان ناصر الدین شاه تعزیهخوانان تهران،اصفهان،قزوین و طالقان به دربار دعوت شدند و موسیقی تعزیه را سامان دادند و میتوان گفت که موسیقیدانان این مناطق تأثیری شگرف در موسیقی تعزیه دیگر مناطق ایران گذاشتند،زیرا در همان هنگام مدارس تعزیهخوانی تأسیس یافت و استادان معروف آواز را در آن مدارس تعلیم میدادند.
همانگونه که در دوره قاجار تأسیس مدارس تعزیه از ارکان مهم حفظ لحنهای موسیقی و آوازی شد،در این برهه از زمان گردآوری جزء به جزء الحان و نغمههای تعزیههای هر منطقه و تجزیه و تحلیل آن میتواند به غنای موسیقی ملی و همچنین موسیقی ردیفی ایران کمک شایانی برساند.
لالاییها یکی از گنجینههای فرهنگ و موسیقی مردم ایران است که قرنها و و هزارهها مادران برای فرزندان خود خواندهاند و اکنون دیگر نسل جدید در شهرها از خواندن لالایی برای آرامش فرزندانشان استفاده نمیکنند و معدود مادران ایرانی هستند که این الحان را به یاد دارند."