ملخص الجهاز:
"سکوت بیاض خوش بویی دربارهء جایگاه باغ و بستر و زمین آن نیز جالبتوجه است،بهویژه در پرتو تحقیقات اخیر که در آنها بر نقش اعتقادی مکان در معماری تزیینی باغهای گورکانی تأکید شده است؛مثلا در عبارت استعاری مطیع ساختن رودهای متلون هند.
31همچون دیگر آثار عهد گورکانی،در بیاض خوش بویی واژهء«ایوان»برای کوشکی دارای فضایی نیمه باز به کار رفته است؛اگرچه ایوان در معنای دقیقترش عنصر معماریای است از سه طرف باز که پشتش هم تراز دیوار باغ باشد و حجرهای در پس و سکویی(چبوتره)در پیش داشته باشد.
عمارت بعدی، که آن را مشخصا«ایوان»خواندهاند،قدری بزرگتر است (7*01/5 ذرع یا 5/7*8/5 متر)و به ظن قوی از نوعی است که پشت به دیوار باغ دارد و حجرهء مستطیل شکل کوچکی در پس آن است؛زیرا[عبد الحمید]لاهوری واژهء «ایوان»را برای تعریف دو نمونه از این بناها در تاج محل به کار میبرد و در بیاض خوش بویی از حجرهای در پس بنا یاد شده است.
13در بیاض خوش بویی از سه نمونه یاد شده است:دروازهء عیدگاه در شهر سرهند(پنجاب)، سردر اصلی مقبرهء اکبر در سکندره(7101-3201 ق/ 8061-4161 م)معروف به بهشتآباد،و دروازهء باغ نور سرای(7201-0301 ق8161/-1261 م)در پنجاب.
مؤلف بیاض خوش بویی از بنایی کوچک به همان اندازهء عمارتهای باغ نوازش خان نام میبرد که نسبت اندازههایش با اندازههای دهانهء اصلی دروازههای گورکانی موجود(مثلا سکندره)یکی است:عرض طاق 4 ذرع(3/2 متر)،ارتفاع 6 ذرع(4/9 متر)(نسبت 5:1:1)،عمق طاق 3 ذرع(2/4 متر)،و ارتفاع کل بنا 7 ذرع(5/7 متر؛نسبت ارتفاع طاق به بنا،1/2:1) است."