ملخص الجهاز:
"و یا در شاهنامه آمده است(یکم 6/51-54): گیا رست با چند گونه درخت به زیر اندرآمد سرانشان ز بخت ببالد،ندارد جزین نیروی نپوید چو پویندگان هر سوی از آن پس چو جنبنده آمد پدید همه رستنی زیر خویش آورید سرش زیر نامد بسان درخت نگه کرد باید بدین کار،سخت ایشان بیت نخستین و چهارمین را الحاقی دانستهاند،چون گمان کردهاند در بیت نخستین(ایرانشناسی،ص 753): بر تغییر سر به زیر بودن درختان تأکید شده است که با بیت 47 در چاپ خالقی مطلق منافات دارد.
همین دو نمونه که مثال زدم به خوبی نشان میدهند-و میتوان نمونههای دیگری نیز از مقالات دیگر ایشان بدان افزود-که ایشان را اصلا به خاطر خطور نکرده است که شاید برای دریافت متن شاهنامه نیازی هم به اطلاعات فنی از زبان آن باشد،بلکه آشکارا زبان شاهنامه را با فارسی امروزین به کلی یکی گرفتهاند و چون مجهز به فارسی امروزین به بررسی شاهنامه شتافتهاند،در نتیجه به جای آنکه به معنی اصلی بیتها برسند، در آنجا همهجا نظریات امروزین و نگرش ذهنی و سوبیکتیو خود را از نگرنده به نگرنده تغییر میکند،باز یافتهاند،و اگر نیافتهاند یا بیتها را تغییر دادهاند و یا الحاقی دانستهاند.
چون انسان آخرین یا پایان رستاخیز نیست،بلکه روز رستاخیز برای اوست؛3-اگر نخستین را به سکونن بخوانیم،باید ساکنن را پس از مصوت بلند برابر یک هجای کوتاه بگیریم و این نیز در سراسر شاهنامه جز چند مورد انگشت شمار که در درستی آنها جای شک است،مثالی ندارد،بلکه معمولا در یک هجای واحد پس از مصوت بلند صامتن در تقطیع میافتد و برای مثال در شاهنامه از حدد صد و بیست بار که نخستین به کار رفته است،حتی یک مثال نداریم که حرفن برابر یک هجای کوتاه گرفته شده باشد."