خلاصة:
بیکاری را میتوان یکی از هراس آورترین مشکلات اقتصاد یک کشور دانست و بیگمان، ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی و حتی سیاسی را نیز، باید در همین عارضه ملی جست و جو کرد.
نگاه پدیده بیکاری، ملاک مناسبی برای سنجش وضعیت ساز و کار میان ارکان اساسی اقتصاد یک کشور است و هنگامی که نرخ بیکاری از حد خاصی فراتر میرود، به سادگی میتوان دریافت که بخشهای مختلف اقتصاد دچار ناکارآمدی و کارکرد نامناسب است و بدین ترتیب، راه حل اساسی و منطقی برطرف کردن مشکل بیکاری در کشوری همچون ایرن، سامان بخشیدن به وضعیت فرو بسته ارکان مهم اقتصاد آن است.
با توجه بهاهمیت موضوع، نگارنده در این مقاله به بررسی فشرده دلایل بروز بحران بیکاری در ایران پرداخته و چنین نتیجه گرفته است که دلیل اصلی معضل بیکاری در سالههای اخیر، سیاستهای اشتباه مهار جمعیت در دو دهه گذشته و نیز نا کارآمدی اقتصاد ملی در ایجاد فرصتهای شغلی بوده است.همچنین با نگاه به شواهد آماری موجود نتیجه گرفته است که بحران بیکاری در کشور تا یک دهه آینده برطرف نخواهد شد، بلکه با سیاستهای صحیح اقتصادی میتوان آن را کاهش داد که البته در این نوشتار، به پارهای از این سیاستها نیز اشاره گشته است.
ملخص الجهاز:
"متأسفانه این جدول مشخص میکند که بحران افزایش سرسامآور جمعیت فعال، دست کم تا ده سال آینده ادامه خواهد یافت و میتوان دریافت که چنانچه روند ایجاد فرصت شغلی همچون دهههای گذشته باشد، در ده سال (به تصویر صفحه مراجعه شود)آینده نرخ بیکاری در کشور به بیش از 25 درصد خواهد رسید.
در این جدول مشاهده میشود در سالههای 70-1366 که فرصتهای شغلی ایجاد شده به نحو چشمگیری افزایش یافته، متوسط سرمایهگذاری و درآمدهای نفتی نسبت به دورههای دیگر پایینتر بوده و بدین لحاظ، میتوان دریافت که موفقیت کاهش بیکاری از 2/14 درصد به 1/11 درصد و ایجاد سالانه 000، 419 هزار فرصت شغلی نه (به تصویر صفحه مراجعه شود)مرهون سیاستهای اقتصادی کشور، بکله به دلیل پایان جنگ و بازگشت آرامش به فعالیتهای اقتصادی بوده است.
طرحهای بزرگ سرمایهبر، حبس منابع سرمایهای کشور در طرحهای بزرگ ناتمام، گرایش سرمایهگذاریها به بخش ساختمان و خدمات، کاهش نسبی سرمایهگذاری در بخشهای کشاورزی و صنت 3 ، افت کیفی تخصص نیروی انسانی، رکود فراگیر اقتصادی، حرکت سرایههای کوچک در دست مردم به سوی خرید اوراق مشارکت و پیشفروش کالاهای مختلف و رواج تفکرات سوداگرانه در اقتصاد کشور را میتوان از جمله دلایل افزایش نیافتن فرصتهای شغلی جدید دانستبا توجه به شرایط اقتصاد ایران و چندین سال تجربه گذشته و همچنین مجموعه مطالب مطرح شده در این نوشتار میتوان دریافت که ایجاد فرصتهای شغلی بیش از آنچه تا به حال بدست مده، امکانپذیر نخواهد بود و به طور خوشبینانه اگر درآمدهای نفتی کاهش نیابد و سرمایهگذاریهای واقعی نیز در همان سطح چند سال گذشته باقی بماند، سالانه چیزی در حدود 000، 350 تا 000، 40 نفر بر جمعیت بیکار کشور افزوده میشود."