ملخص الجهاز:
چندی پیش دکتر محمد کانار استاد ادبیات فارسی دانشگاه استانبول، رباعیات اوحد الدین کرمانی را بر اساس پنج نسخه خطی و دو کتاب چاپی(نزهة المجالس و مناقب)تدوین، ترجمه و منتشر کرده است(استانبول، 1999).
نزهة المجالس:سده هفتم هجرینزهة المجالس مجموعه نفیسی مشتمل بر حدود 4000 رباعی کهن فارسی از سده پنجم تا سده هفتم هجری است که فردی از اهالی شروان به نام جمال خلیل شروانی در سالهای میانی قرن هفتم برای مجلس خاص فریبرز یا فرامرز شروانشاه تألیف کرده و تنها نسخه خطی آن که در سال 731 هجری کتابت شده، به کوشش دکتر محمد امین ریاحی به چاپ رسیده است.
و شیخ اوحد کرمانی درین معنی میگوید، بیت:ناکرده دمی آنچه ترا فرمودندخواهی که چنان شوی که مردان بودن[88]تو راه نرفتهای از آن ننمودندور نه که زد این در که درش نگشودندنزهة العشاق:سده هشتم هجریدر مجوعه خطی کتابخانه شهید علی پاشای ترکیه به شماره 2703 که حاوی چندین رساله، منظومه و شعر عرفانی است و همه آنها در قرن هشتم به خطوط مختلف کتابت شده، رسالهای وجود دارد(رساله دوم)موسوم به نزهة العشاق، نوشته مولانا عثمان بن حاجی بله تبریزی.
ش 8:در دیوان رباعیات اوحد الدین این رباعی نیست و به گفته دکتر ریاحی(نزهة المجالس/108)به احمد غزالی و ابو سعید ابو الخیر منسوب است و«مصراع آخر آن جزو بیتی در سند باد نامه(ص 51)آمده».
ش 20:این رباعی معروف در اصل نسخه دیوان رباعیات اوحد الدین نیست، اما در ملحقات آن(ص 313)از روی منابع مختلف و قدیمترین آنها مناقب اوحد الدین(ص 214)درج شده و در انتساب آن به اوحد تردیدی نیست.
این رباعی در اصل نسخه خطی دیوان رباعیات اوحد الدین نیست، اما در مناقب (ص 130 و 131)به همراه سه رباعی دیگر که شیخ در رنجش از سلطان مظفر الدین گفته، درج شده است.