خلاصة:
قرآن کریم آخرین پیام آسمان و برنامه جاویدان زندگی بشریت در محیطی بر انسانها فرود آمد که از طرفی در اوج فصاحت و بلاغت بودند و از طرفی دیگر سرگشته و حیران در وادی جهل و تعصب،از همین روی از ابتدای نزول قرآن همواره دشمنیهایی از جانب مشرکین و سپس از جانب یهودیان و مسیحیان میشده است.این دشمنیها همواره تا روزگار معاصر ادامه داشته و دارد و گروهی تحت عنوان«خاورشناس»با انگیزههای تبشیر،تبلیغ مسیحیت،استعمار کشورهای مسلمان یا انگیزههای علمی به مطالعه قرآن و اسلام میپردازد.خاورشناسان قائل هستند که پیامبر همه معارف قرآنی را بهطور کلی از دو منبع گرفته است بخشی از آن را از همان محدوده جغرافیایی و زندگی اجتماعی و دینی و فرهنگی ،مثل رفتار اعراب جاهلی،اشعار امیه ابن ابی الصلت و عقاید حنفاء و...میدانند که تفاوتهای ساختاری و محتوایی بین سور مکه و مدینه را برای آن شاهد آوردهاند و بخش دیگر را برگرفته 2Lاز مصادر خارجی،مثل عقاید و آداب و سنن دیگر ملتها مثل یهود و مسیحیت میدانند؛از اینرو در این مقاله مهمترین شبهات آنها مطرح و سپس به پاسخ آنها پرداخته شده است.
ملخص الجهاز:
"علاوه بر این درست است که قرآن در آن عصر نازل شده و بهطور طبیعی مخاطبان خاصی داشته که با مخاطبان اعصار دیگر متفاوت بودهاند و طبعا در توصیف و تبیین مطالب میبایست شرایط روحی و نیازهای آنان را در نظر بگیرد،اما چنین نیست که همه مطالب آن فقط مختص مردم آن زمان باشد و دیگران در آن مسائل نقطه مشترک نداشته باشند یا در توصیف بهشت و جهنم،وعدهها و و عیدها به گونهایی باشد که تنها آنها را به وجد و نشاط آورد و برای دیگران تأثیر ارشادی و هدایتی نداشته باشد.
74 4-در رد شبهه خلو سوره مکی از دلیل و برهان باید گفت که اگر قرآن از جامعهایی که محمد در آن زندگی میکرد تأثیر پذیرفته بود قطعا این جامعه به وجود چنین نقصی از دیگران آگاهتر بودند و میبایست بیش از همه چنین اتهامی را متوجه محمد ساخته و با تمسک به این نقطه ضعف آشکار با بیپایگی دعوت وی در پیروزی بر او بکوشد به ویژه آنکه محمد(ص) در مکه دشمنان سرسختی داشت که هیچ چیز آنها را از دشمنی با او منصرف نمیساخت.
05 *چ:درباره مسأله«جن»،«سحر»،«چشم زخم»،«روح»و استفاده قرآن از این الفاظ گفته میشود:قرآن کریم در مورد فرهنگ مردم عرب به صورت گزینشی عمل کرده و هرچه را صحیح و مطابق واقع و حق بوده پذیرفته است، بر این اساس در آیات متعددی به این الفاظ اشاره کرده و این به معنای تبعیت از فرهنگ زمانه نیست بلکه تأیید مطالب صحیحی است که چه بسا از طریق انبیاء سلف وارد فرهنگ مردم شده است."