ملخص الجهاز:
"اصطلاح لقب به معانی دیگری نیز آمده از جمله: 1ـ عنوان اداری و رسمی، که مشخصترین آن با ترکیب دو اسم پدید میآمد: اولی وصفی و توصیفی مانند: رکن، کنف، شوکت، جلال و فخر، و اسم دوم نشان دهنده مقام یا کار اجتماعی یا موءسسهای است که دارنده عنوان، بدان وابسته است، مانند: جنگ، نویسندگی، تجارت، دین، اجتماع و دولت.
2ـ عنوان شغلی و حرفهای: این نوع نیز همانند القاب رسمی به گستردگی رایج بود و اغلب یک عنوان و لقب به چندین نفر اطلاق میشد و گاه در یک عهد و دوره در انحصار یک فرد بود مانند «ملکالشعرا».
اما باید دانست پیش از آن، در همان قرن، عناوینی از همین نوع به دو وزیر و امیر داده شده بود چنان که پسر رکنالدوله عنوان (لقب) عضدالدوله و تاج المله و پسر دیگری لقب بهاءالدوله و نظامالدین را کسب کرد که برای اولین بار کلمه «دین» در اجزاء عناوین مشاهده میشد.
گفتنی است که القاب همراه با پسوند «الدین» بیشتر مختص مسلمانان بود و حکمرانان، وزرا، و فرماندهان به کار بردن آن را که از قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) بسیار باب کرده بودند، تا نزدیک دو الی سه قرن بعد ادامه یافت اما بر اثر استفاده زیاد و بیمورد بتدریج در ردیف عناوین دیوانی و معمولی قرار گرفت و سرانجام جزء نامهای شخصی اشخاص درآمد.
سرانجام به هنگام تغییر سلطنت به مشروطه کلیه القاب و عناوین و مناصب و درجات ارتشی به موجب قانون سال 1304 شمسی /1925 میلادی رسما ملغی شد، اما در عین حال برخی افراد متشخص و برجسته سالیانی دراز به صورت غیررسمی القاب گذشته خود را حفظ میکردند."