ملخص الجهاز:
"59 در برخی از سردرهای ابنیه تاریخی نیز مظاهری عالی از کاشیهای دوره تیموری را میتوان ملاحظه کرد؛ از آن جمله کاشیکاریهای بسیار عالی سردر بقعه شیخ امیر مسعود متعلق به سال 895 ه است که به دستور «اوزون حسن» انجام شده است.
هنر کندهکاری بر روی چب و تزیین چوب اگر چه در ادوار هنری قبل از تیموری هم دارای سابقه قابل توجهی بوده است ولی در این عصر رونق بیشتری گرفت اما اسلوبهای دوره مغول، بقای خود را همچنان حفظ کرد.
این هنر در دوره تیموری، نه تنها تقلیدهای هنری و سبکهای نقاشی چین را که از عصر مغول وارد ایران شده بود مورد جذب و اقتباس قرار داد بلکه در مسیر تکاملی خود، سرانجام استقلالی را نمایان ساخت که منعکسکننده روح هنری ایرانیان بود86 و به همین سبب است که عصر تیموری را «دوره طلایی در هنر نقاشی ایران» دانستهاند.
بر مبنای یک جمعبندی کلی، خصایص زیر را در آثار بهزاد برشمردهاند: 1) درستی و دقت کامل در خطوط تصاویر، 2) نمایاندن حالت چهره اشخاص به گونهای شگفتانگیز و به کمک ترکیب رنگها، 3) مفهوم بودن حرکت، و اشارات تصویرها، 4) ظرافت در ترسیم درختان، گلها، دورنماها و نیز نمایاندن انوار خورشید، و ابر، 5) کاربرد متنوع رنگها، و به کارگیری رنگهای طلایی و نقرهای، 6) چهرگشایی و صورتگری خراسانیوار، به جای چشم و ابرو و چهره مغولی، که این خود دلیلی دیگر بر مستقل شدن مکتب هرات و بیرون آمدن از زیر نفوذ سنتهای نقاشی عصر مغول است، 7 ـ ریزهکاریهای مختلف و دقیقهنگاریها در ترسیم نقوش بناها، دیوارها، فرشها، البسته و مجالس."