ملخص الجهاز:
و در آنوقت که خواجه امام از تبریز برفت بهاء سیزده سر پیش او بود درین هنگام بازرگانی معتبر معتمدرا بخواند و نشان دکان سرپز بدو داد(و)سیزده عتابی بدو سپرد و گفتا این را ببر اگر او به حیات باشد بدوسپار و الا به ورثه او تسلیم کن.
یک مورد اختلاف نسخه اساسی در بین این دو نسخه(نسخه ترکیه و نسخه سفینه تبریز و عیون الانباء)وجود دارد و آن اینکه در نسخه ترکیه عبارتی هست که فخررازی مینویسد:«فاعلموا إنی کنت رجلا محباللعلم فکنت أکتب فی کل شی شیئا لأقف علی کمیته و کیفیته»،ولی در سفینه تبریز و عیو الانباء بهجای کلمه«لأقف»کلمه«لا أقف»آمده،که به نظر میآید نادرست باشد،ولی اگر آن را صحیح بدانیممعنایش آن میشود که فخر رازی خود نیز به نوشتههایش اعتماد نداشته و صرفا مطالبی را از راه دوستیدانش نگارش و خود بر کمیت و کیفیت آن واقف نبوده است،ولی به نظر میرسد متن صحیح همان استکه در نسخه ترکیه درج شده است.
در این آغاز نامه نام کسی که فخر رازی وصیت را به وی املاءنموده و او تحریر کرده و تاریخ املاء و محل آن دقیقا ذکر شده و نص آن چنین است: «نسخۀ کتاب الوصیة التی أملاها الامام الداعی الی الله فخر الملة و الدین محمد بن عمر بن الحسینالرازی،قدس الله نفسه و روح رمسه،فی مرضه الذی عرض له ببلدة خوارزم و توفی فی عقابیله ببلدة هراةو أملاها فی شدة مرضه علی تلمیذه و غلامه الراجی رحمة ربه ابراهیم بن ابی بکر بن علی الاصفهانی یومالأحد الحادی و العشرین من شهر الله المحرم سنه ست و ستمائة و امتد مرضه الی أن توفی یوم العید منالسنة المذکورة،و هی هذه».