ملخص الجهاز:
نویسندهء مقاله مدّعی است شهرانگیز لامعی با تأثیر از روند موجود در شهرآشوبهای ایران دورهء تیموری،که از طریق ترجمهء ترکی اصطلاحهای فارسی و رعایت اسلوب شهرآشوبها قابل مشاهده است(صص 62 و 72)،در توصیف شهرها با شکلگیری تعصّبهای افراطی که از آن با نام«میهنپرستی افراطی»یاد میکند به تکامل این گونه از ادبیات شهری کمک مینماید.
این مقاله با بررسی فعالیتها و مناصب سیاسی و نظامی او لامهبی،جهتگیریهای متناوب سیاسی صاحبمنصبان نظامی و سیاسی در دورهء کشمکش بین عثمانی و ایرانیها(دورهء صفویان)را نشان میدهد و از این طریق درصدد است تا پیوستگیهای تاریخی و اجتماعی این دو کشور را به عنوان نمایندگان فرهنگ ایرانی و ترکی نشان دهد.
نویسنده با معرفی امیر علیشیر نوایی به عنوان شخصیتی دوزبانه در فرهنگ مشترک ترکی و فارسی در سدههای میانه،درصدد است با توجه به رابطهء متقابل زبان فارسی و ترکی،مانند اثرپذیری نوایی الاژدری در غازاننامه تلفیقی از افسانه و تاریخ را ارائه میکند که چارلز ملویل در صدد توصیف و تحلیل آن برمیآید.
این مقاله صرفا در حوزهء روابط سیاسی و نظامی قابل بررسی است و به مسئلهء پیوستگیهای فرهنگی دو فرهنگ ایرانی و ترکی اشارهای ندارد.
ژرمیاس در این مقاله سعی دارد از طریق بررسی موردی دستور زبان فارسی، نوشتهء کمال پاشازادهء ترک،که در قرن 51 یا 61 نگاشته شده است،به ارتباط فرهنگی مابین فرهنگ ترک و ایرانی اشاره نماید.
مقالهء دیگر این مجموعه،با نام«سومین وهله از کشمکش عثمانی- صفوی:جنگ ایدئولوژیهای سیاسی(5551-8751)»،نوشتهء مترجم نثری سلیس و روان از متن اصلی را ارائه میکند و تا آنجا که توانسته،به مفهوم نیز وفادار مانده است؛اما در این راه گاهی دچار اشتباه نیز شده است.