ملخص الجهاز:
"زیرا عقل و انتخاب و ابتکار هرچند از ویژگیهای انسان است،ولی اگر در مسیر صحیح و معنوی قرار نگیرد و با تربیت اخلاقی و معنوی الهی توام نباشد،نهتنها مفید و سازنده نیست بلکه مضر و سوزاننده و ویرانگر است.
مهمتر از همه اینکه پیامبر اسلام با آنکه همه صفات عالی و فضایل مختلف را دارا بود و خود"عقل کل"میباشد ولی خداوند در مقام توصیف او و برشمردن مهمترین صفات او،تنها به اخلاق ارزنده و عظیم او تصریح میکند.
ولی در همان حال آهسته ذکر میگفت و به یاد خدا بود و گویی او در عالم دیگر است.
او مقید بود هر ساله ایام فاطمیه،ده روز در خانهاش برای شهادت حضرت فاطمه(ع)اقامه عزا نماید و همه بستگان و اعضاء خانواده حتی دخترانش که در شهرهای دیگر سکونت داشتند مقید بودند،در این مدت در مجلس شرکت کنند!
فرمود:پسرم،مگر جز مشهد جای دیگری هم هست که آدم بتواند دردهایش را بگوید و درمانش را بگیرد؟ او حتی در حل مسایل علمی و فلسفی و تفسیری،از معنویت ارواح معصومین، استمداد میجست و گاهی برای حل مسایل تفسیری چندین ساعت،حتی یک شبانه روز به درونگرائی میپرداخت و از خدا و پیامبر و ائمه استمداد میطلبید.
علامه میگفت:هرچه داریم از اهلبیت پیامبر داریم یکی از ارادتمندانش هنگام تشرف ایشان به مشهد،قصیده مفصلی گفته بود که مطلع آن چنین است او سوی دیار یار،رو کرده می در خم عشق بر سبو کرده ...
در کنار جنازهاش آنانکه کمترین آشنائی با او داشتند این جمله را تکرار میکردند که محبت عجیبی به امام حسین (ع)و ذکر مصائب آنحضرت داشت و تا نام آن حضرت برده میشد،قطرات اشک از چشمهایش سرازیر میشد."