خلاصة:
طرح بحث: مشارکت عادلانه در تامین مالی هزینههای سلامت، از اهداف اصلی همه
نظامهای سلامتی است که به دنبال حمایت جامعه از مخاطرات مالی میباشند.
اندازهگیری میزان موفقیت در نیل به هدف مشارکت عادلانه در تامین مالی نظام سلامت
براساس میزان مشارکت خانوارها در تامین مالی نظام سلامت صورت میگیرد. مشارکت
خانوار در تامین مالی نظام سلامت بهعنوان درصدی از درآمد بالاتر از حداقل معاش که
به سلامت اختصاص داده شده است، تعریف میشود. به منظور مقایسه و ارزیابی سطح عدالت
در تامین مالی سلامت، توزیع مشارکت در تامین مالی سلامت بین خانوارها با استفاده
از شاخصی که شاخص مشارکت عادلانه نامیده میشود اندازهگیری میگردد.
روش تحقیق: این مطالعه با استفاده از نتایج طرح نمونهگیری هزینه و درآمد خانوار و
ابزار تحلیل اقتصادسنجی به ارزیابی وضعیت عدالت در تامین مالی نظام سلامت ایران
پرداخته است.
یافتهها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شاخص مشارکت خانوار در تأمین مالی نظام
سلامت مذکور در سال 1381 بالغ بر 815/0 بوده و حدود 9/3 درصد از جمعیت کشور در
محدودة جمعیت با هزینههای درمانی غیرقابل تحمل قرار داشتهاند.
نتیجه: نتایج حاصل از تحلیلهای اقتصادسنجی نشان داد که عواملی همچون شهرنشین بودن
و برخورداری از پوششهای بیمهای اثر معنیداری بر کاهش مخاطرات ناشی از هزینههای
درمانی داشتهاند.
ملخص الجهاز:
"یافتهها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شاخص مشارکت خانوار در تأمین مالی نظام سلامت مذکور در سال 1381 بالغ بر 815/0 بوده و حدود 9/3 درصد از جمعیت کشور در محدودة جمعیت با هزینههای درمانی غیرقابل تحمل قرار داشتهاند.
بحث در مورد تعریف عدالت در مشارکت مالی، مستلزم تبیین این مفهوم میباشد که آیا ظرفیت پرداخت یک خانوار تنها شامل درآمد وی میباشد؟ خانوارها با هزینههای غیرقابل اجتنابی مانند هزینة تهیه غذا، پوشاک و حداقل سرپناه جهت حفظ زندگی خود مواجه هستند.
2ـ3) محاسبة شاخص عدالت در تامین مالی نظام سلامت ایران در این بخش، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل قرار وضعیت هزینههای درمانی خانوارهای ایرانی با استفاده از نمونهای شامل حدود32000 خانوار (شامل 15114 خانوارشهری و 17038 خانوار روستایی) مربوط به طرح نمونهگیری هزینه و درآمد خانوار در کشور که توسط مرکز آمار ایران در سال1381 جمعآوری شده است، ارائه میشود.
خ) در بررسی نسبت مصرف زیرگروههای خدمات درمانی در بین خانوارهای با وضعیت مناسب (گروه نخست) مبتنی بر سهم هزینههای درمانی در ظرفیت پرداخت خانوار (ghfc) با خانوارهای در معرض هزینههای غیرقابل تحمل سلامتی (گروه 4)، ملاحظه میشود که بیشترین تفاوت مربوط به هزینههای خدمات بستری است.
در تحلیل عوامل اثرگذار بر مخاطرات ناشی از هزینههای درمانی مشاهده شد که عوامل سن، بیمه بودن و محل سکونت، بهطور معنیداری در قرار گرفتن خانوار در محدوده هزینههای غیرقابل تحمل سلامتی دارند که در این میان به نظر میرسد، تاکید بر استفاده از ابزار گسترش عمق و پوشش بیمهای مهمترین و موثرترین راه برای ارتقای سطح عدالت در کوتاهمدت است."