خلاصة:
طرح مساله: در این پژوهش، عمده ترین عوامل موثر بر فرار دختران از خانه، شناسایی و سپس بر آن مبنا، با چشم اندازی پیش گیرانه، راهکارهای علمی و کاربردی ارائه می گردند.
روش: پژوهش حاضر، از نوع مورد ـ شاهدی است. جامعه آماری را دو گروه دختران فراری (گروه مورد) و غیرفراری (گروه شاهد) تشکیل می دهد. برای گردآوری اطلاعات از روش مصاحبه منظم استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون X2 (کااسکور) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: دختران فراری به مراتب بیش تر از گروه همگن خود از سوی سرپرست یا اعضای خانواده مورد آزارهای جسمی، روانی و حتی جنسی قرار گرفته اند. هم چنین گسیختگی های خانوادگی نظیر طلاق والدین، اعتیاد، سابقه زندان، اختلاف، مشاجره و درگیری بین اعضای خانواده دختران فراری بیش تر از گروه همگن بوده است.
نتایج: خشونت علیه دختران و از هم گسیختگی های خانوادگی از عوامل موثر بر فرار دختران از خانه است و پیش گیری از این آسیب اجتماعی، نیازمند ارتقای آگاهی والدین در خصوص شیوه برخورد مناسب با فرزندان نوجوان، شناسایی و حمایت از خانواده های در معرض آسیب است.
ملخص الجهاز:
"یافتههای پژوهش اردلان و همکاران در سال 78 نشان میدهد که اکثر قریب به اتفاقدخترانی که از خانه فرار کردهاند توسط اعضای خانواده مورد آزار و اذیتهای جسمی وروانی نظیر کتک زدن،توهین کردن،مراقبت شدید،سرزنش کردن،زندانی کردن،قهرکردن و مسخره کردن قرار گرفتهاند(اردلان،1381:187).
با توجه به ضریب کرامر )462/0-X( شدتتوافق معناداری مشاهده میشود و براساس آزمون 2^X (کااسکور)با 99 درصد اطمینان،فرضیۀ«د»مورد تأیید واقع میشود،بدین معنا که تنها دختران فراری از سوی اعضایخانواده و بستگان خود مورد سو استفاده جنسی قرار میگرفتهاند.
با توجه به ضریب کرامر )894/0-X( شدت توافق بالایی بین دو متغیر مشاهده میشود و همچنین براساس آزمون 2^X (کااسکور)با 99 درصد اطمینان،فرضیۀ«ه»تأیید میشود؛به عبارتی میزان اختلاف،مشاجره و درگیری بین اعضای خانوادۀ دختران فراری به مراتب بیشتر از دختران غیرفراریاست.
با توجه به ضریب کرامر )614/0-V( شدت توافق بالایی مابین دو متغیر مشاهده میشود و نیز براساس آزمون 2^X (کااسکور)با 99 درصد ضریب اطمینان،میتوان پذیرفت که بین دختران فراری وغیرفراری از نظر وجود سابقۀ زندانی شدن بین اعضای خانواده تفاوت وجود دارد وفرضیۀ«و»مورد تایید قرار میگردد.
با توجه بهضریب کرامر )352/0-V( شدت توافق بالایی بین دو متغیر مشاهده میشود و همچنینبراساس آزمون 2^X (کااسکور)با 98 درصد اطمینان،فرضیۀ«ز»تأیید میشود؛بدین معناکه میزان اعتیاد در بین اعضای خانوادۀ دختران فراری به مراتب بیشتر از دخترانغیرفراری است.
در یک جمعبندی نهایی،تحقیق حاضر نشان داد،دختران فراری به مراتب بیشتر ازگروه همتاسازی شده از سوی والدین یا سایر اعضای خانواده مورد خشونتهای جسمی، روانی و جنسی قرار گرفتهاند و همچنین گسیختگی خانوادگی نظیر طلاق والدین،اعتیاد،سابقۀ زندانی شدن،اختلاف،مشاجره و درگیری در بین اعضاء خانواده دختران فراریبیشتر از گروه غیرفراری بوده است."