ملخص الجهاز:
"ظام بهرهبرداری در اجرا نگاهی به ماهیت و عملکرد نظامهای اعمال شده درکشورمان میتواند گویای مسایل و عواقب آنها باشد: شرکتهای سهامی زراعی: هدف از ایجاد«شرکتهای سهامی زراعی»یک پارچه کردنزمینهای کشاورزی و ایجاد واحدهای بزرگ به منظور افزایش محصول ازطریق اعمال شیوههای مدیریت در امور کشاورزی،استفاده از روشهایجدید کشت و بکارگیری سیستمهای جدید آبیاری و بهرهبرداری ازماشینآلات کشاورزی در واحدهای وسیع و امور مربوطبه بازاریابی کشاورزی بود.
با توجه به تجارب به دست آمده درمورد ایجاد«کشت و صنعتها»،«شرکتهای سهامی زراعی»و«سازمان عمران»-به خصوص«سازمان عمران قزوین»-چنیننتیجهگیری شد که با در نظر گرفتن روند توسعه واحدهای فوق الذکرتعداد جمعیت قابل اشتغال در کشاورزی تابع مقدار زمین قابل بهرهبرداری،اندازه واحدها و نحوه تولید کشاورزی و از همه مهمتر جذبنیروی انسانی در بخشهای دیگر اقتصاد کشور است.
بنابراین با توجهبه محدودیت استفاده از آب و خاک مناسب و سرمایه،در مقابلفراوانی کارگر کشاورزی،باید روشهای نوین کشاورزی به منظور تحصیلحد اکثر تولید در واحد سطح،با حد اکثر استفاده از نیروی انسانی توأمباشدو در نتیجه روشهای کمتر سرمایه طلب باید مورد استفاده واقعشود و این امر مستلزم آن است که به کشاورزی سنتی کهاکثریت کشاورزان ایرانی را دربرمیگیرد،توجه خاصی مبذول شود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) شرکتهای تعاونی تولید: به دنبال نارضایتیهایی که«شرکتهای سهامی زراعی»بوجودآورده بودند و به منظور حفظ مالکیت فردی دهقانان در روی قطعاتمتعلق به آنها و استفاده هرچه بیشتر از منابع آب و خاک وماشین آلات و یک پارچه کردن قطعات پراکنده و در نتیجه افزایشسطح زیر کشت و بازده در واحد سطح،«قانون تعاونی کردن تولید ویک پارچه نمودن اراضی»در سال 1351 به تصویب رسید."