ملخص الجهاز:
"یکی از این منابع،بخشاغوز از جامعالتواریخ رشیدی است(جامعالتواریخ[تاریخ اغوز]،رشیدالدین فضلالله همدانی،تصحیحمحمد روشن،تهران،مرکز پژوهشی میراث مکتوب،1384 ش)و دیگری متنی منظوم است با عنوان شهنامۀچنگیزی-سرودۀ شمس کاشانی-که اندکی پس ازپایان نگارش بخش اغوز از جامعالتواریخ،بر پایۀ همان متن سروده شده و در روزگار اولجایتو(برادر غازانخان)به سال 704 ق به پایان رسیده است.
شکل کامل بیت مذکور براساس شهنامۀ چنگیزی(نسخۀ 2707 طوپقاپوسرای،بخش احمد ثالث،مورخ911 ق،ص 45 ر)بدینگونه است: {Sچو تایانگ خان زخم بسیار داشت#به پاسخ نه پروای گفتار داشتS}در اینجا ذکر یک نکته نیز خالی از فایده نمینماید وآن اینکه ما پیش از این در بررسی کتاب تاریخ رشیدی(مندرج در:گزارش میراث،س 2،ش 17 و 18،بهمنو اسفند 1386،صص 23-26)نوشتیم که میرزا محمدحیدر دوغلات-نویسندۀ کتاب تاریخ رشیدی-دردیباجۀ اثر خود یادآور شده که بخش آغازین از مقدمۀظفرنامۀ شرفالدین علی یزدی را عینا به عنوان دیباجۀکتابش رونویس کرده است.
در آنجا نوشتیم که اینبخشها در متن چاپ شدۀ ظفرنامه(یعنی چاپ پیشینمحمد عباسی)موجود نیست و ضمنا اشاره کردیم کهبخشهایی مشترک-حتی به عین عبارت-میان مقدمۀتاریخ رشیدی و ظفرنامۀ نظامالدین شامی وجود دارد ومشخص است که در دیباجۀ تاریخ رشیدی از دیباجۀظفرنامۀ شامی اقتباسهایی شده است.
» این عبارت مشابهاتی در ادب فارسی دارد که براینمونه بیتی از دیوان خاقانی(ص 44،چاپ سجادی)رابه شاهد میآوریم: {Sهادی مهدیغلام،امی صادقکلام#خسرو هشتم بهشت،شحنۀ چارم کتابS}یا در سطر هشتم از صفحۀ 6 ظفرنامه آمده«موسی کلیماعتصام(اللهم اجعلنی من امۀ محمد)در فتراک دولت ابدپیوند او زد،او را سعادت ید بیضا دست داد»که شکلدرست آن بر مبنای تاریخ رشیدی(ص 4)چنین است:«موسی کلیم چون دست اعتصام...
دربارۀ شیوۀ نگارش ظفرنامه باید گفت که شرفالدینعلی یزدی نگارش و شرح دقیق وقایع را اصلیترینهدف خود قرار داده است و با اینکه در نوشتۀ خوداز زبان ادبی بهره میجوید اما مانند برخی از نمونهها،لفاظی و عبارتپردازی را هدف اصلی نمیشمارد."