ملخص الجهاز:
"مسلمانان صدر اسلام با وجود برخورداری از فصاحت وبلاغت عالی و آگاهی از معانی واژگان و قراین مربوط به آیات،دربسیاری موارد از فهم مقصود حقیقی آیات قرآن ناتوان میشدندو از حضرت محمد(ص)کمک میخواستند و پیامبر(ص)همآیات را برای آنان تفسیر میکرد.
تبیین احکام مطلق به صورت مقید آیاتی از قرآن هستند که احکام دین را به صورت عامو مطلق بیان کردهاند؛در صورتی که مطلقبودن این آیات مقصود خداوند متعال نیست و استناد به روایات معتبر بیانگروجه تقیید و تخصیص آنهاست؛لذا برای فهمیدن مراد خداونداز نزول چنین آیاتی،باید به سنت معصومین(ع)مراجعه کردوبدون مراجعه به احادیث و روایات،نه تنها مراد خداوند حاصلنمیشود،بلکه آنچه از آیه فهمیده میشود،خلاف واقعیتاست.
حال با استناد بهسیرۀ پیشوایان معصوم(ع)چنین استنباط میشود که نماز بایددر پشت مقام ابراهیم(ع)خوانده شود و این مطلب را نه از خوداین آیه میتوان فهمید و نه از آیات دیگر قرآن.
امام علی(ع)در یکی از پیشبینیهای خود نسبت بهآیندۀ تأسفبار اسلام و مسلمین میفرماید:«همانا پس از منروزگاری برشما فراخواهد رسید که چیزی پنهانتر از حق وآشکارتر از باطل و فراوانتر از دروغ به خدا و پیامبرش(ص)نباشد و نزد مردم آن زمان،کالایی زیانمندتر از قرآن نیست؛اگر آن را درست تفسیر کنند،و متاعی پرسودتر از قرآن یافتنمیشود؛آنگاه که آن را تفسیر به رأی کنند و معانی دلخواهخود را رواج دهند»[نهج البلاغه،خطبه 147:271].
و)تفسیر قرآن به صورت موضوعی:تفسیر موضوعی قرآنکریم روشنی است که از عصر نزول آیات قرآن،توسط نبی مکرماسلام(ص)پایهگذاری شد و اهل بیت(ع)پاسداران مکتبنبوی،با پیروی از سیرۀ پیامبر(ص)،براساس این روش،آیاتقرآن را تبیین مینمودند.
امام حسن عسگری(ع)در سیرۀ قرآنی خود خاطرنشاننمودهاست که سالک کوی قرآن کسی است که تأویل آنآن را از معصومین(ع)اخذکند نه از افراد فاسق و مجادلهکننده[حویزی،1415 ق،ج 1:315]."