خلاصة:
هدف اصلی از نگارش این نوشتار پرداختن به مسئله حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی و پیامدهای آن در کلان شهر تهران است. کلانشهر تهران در عین اینکه نقش عمدهای در توسعه اقتصادی ملی بر عهده دارد، به دلیل گسترش فضایی نامنظم و بیرویه که در نتیجه جابهجایی و تغییر مکان فعالیتها و جمعیت از مرکز شهر به خارج از شهر و پراکنش در نواحی فراشهری بوده، آسیبهای اجتماعی مختلفی را بهوجود آورده است. از سوی دیگر، بی توجهی به معضلات پیرامون شهر موجب تهدید متن شهر شده و انواع آسیبهای اجتماعی، روانی، آسایشی و امنیتی را به وجود آورده و به تعبیری؛ حاشیه بر شهر حاکم شده است.
The main concern of this study is to investigate the issue of informal settlements in Tehran. The rapid expansion of Tehran in recent years has resulted in an unprecedented growth of informal settlements and has led to a number of social، psychological and security related pathologies. This article categorizes some of these problems and seeks a better understanding of wellbeing for the residents of Tehran’s informal settlements. This article categorizes some of these problems and seeks a better understanding of wellbeing for the residents of Tehran’s informal settlements.This article categorizes some of these problems and seeks a better understanding of wellbeing for the residents of Tehran’s informal settlements.
ملخص الجهاز:
"نکته قابل تأمل این است که مناطق بزرگ کلان شهری در عین اینکه نقش عمدهای در توسعه اقتصادی ملی بر عهده دارند در مواردی به دلیل گسترش فضایی نامنظم و بیرویه که در نتیجه جابجایی و تغییر مکان فعالیتها و جمعیت از شهر مرکزی به طرف خارج شهر و پراکنش در نواحی فرا شهری بوده به وجود آورنده آسیبهای اجتماعی مختلفی همچون اسکان غیر رسمی است.
جمعیت تهران در بین سالهای 1345-1300 شمسی در پی تحولات ناشی از تغییر نقش ایران در سطح جهان و منطقه از نیمه دوم دهه 1320 شمسی به بعد و شروع آهنگ و رشد و توسعه و تمرکز و جذب سرمایه حدود 13 برابر شد و به لحاظ مکانی رشد و گسترش کالبد آن به طور پیوسته و در اطراف هسته قدیمی آن صورت گرفت اما در واقع در آن سالها هنوز تأثیر چندانی در اطراف خود نگذاشته بود ولی طی دوره سی ساله پس از آن(1375-1345)به تبع اعمال محدودیتهای جدی بر توسعه محدوده خدماتی و قانونی شهر تهران در چارچوب طرح جامع مصوب،انتقال و یا استقرار کانونهای فعالیت و مراکز خدمات در خارج از محدوده و حریم آن و نیز توسعه شبکه راهها و امکانات حمل و نقل،عرصه استقرار فعالیتها و جمیعت(به ویژه گروههای کم درآمد جامعه که از نظر مالی ناتوان و ضعیف هستند)به منطقه وسیعی به وسعت چندین هزار کیلومتر مربع،در شعاع 40-30 کیلومتری تهران گسترش پیدا کرد و بدین ترتیب منطقه(مجموعه)شهری تهران شکل گرفت(غمامی،1383)."