خلاصة:
مساله عضویت یا عضویت ناظر در سازمان های منطقه ای و بین المللی دارای پیامدها و آثاری بر منافع اقتصادی و سیاسی کشورها است. اتحادیه آفریقا یکی از سازمان هایی است که مساله عضویت ناظر در آن و فرصت ها و چالش های ناشی از آن در برابر دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است. این تحقیق بر آن است تا با بررسی عضویت ناظر ایران در اتحادیه آفریقا به این سوال پاسخ دهد که این موقعیت چه فرصت ها و چالش هایی را برای ایران به همراه خواهد داشت؟ در پاسخ به این سوال فرض بر این است که این عضویت اثری دو گانه خواهد داشت. به این ترتیب که از یک سو می تواند به ایجاد فرصت های متعددی برای جمهوری اسلامی ایران بینجامد و از سوی دیگر می تواند برای جمهوری اسلامی ایران توام با چالش هایی باشد. از این رو جمهوری اسلامی ایران باید با احتراز از تبعات منفی احتمالی پیش رو و با سنجش این چالش ها از منافع و فرصت هایی که از رهگذر عضویت ناظر در اتحادیه آفریقا برایش پدید می آید نهایت استفاده را ببرد
ملخص الجهاز:
"سفر مقامات جمهوری اسلامی ایران به کشورهای آفریقایی و حضور در نشستهای خاص این قاره به عنوان ناظر و شاید شریک راهبردی آفریقا بیانگر این است که این اتحادیه قصد دارد از تمام فرصتها برای جلب سرمایههای خارجی در جهت توسعه و پیشرفت قاره سیاه استفاده کند و بدین ترتیب با جلب حمایت کشورهایی مانند ایران سعی دارد تا سرمایههای این کشور را در مسیری مشخص به کار گیرد که جمهوری اسلامی ایران نیز از این رویکرد آنها استقبال میکند و اناجم این سفرها نیز به نوعی پاسخ به تفکرات آنها میباشد.
نگاه سیاست خارجی ایران به آفریقا از منظر همکاریهای جنوب-جنوب،در راستای تأمین منافع دو جانبه و دوری جستن از هر گونه منفعتطلبی یک جانبه زمینه مناسبی را برای گسترش بیش از پیش روابط جمهوری اسلامی ایران و کشورهای آفریقایی فراهم کرده است.
با توجه به اینکه دولتهای آفریقایی در حال حاضر از حضور دولتهای جدید برای ایجاد توازن در روابط با آفریقا و غرب استقبال میکنند، بنابرا ین پیوستن ایران به این شبکه رقابت اقتصادی و بهرهگیری از مزایای عضویت ناظر ایران ضرورت دارد و نباید این موضوع را از نظر دور داشت که قاعدتا حضور ایران به عنوان عضو ناظر در اتحادیه آفریقا،موجب میشود تا تصمیمی مغایر با منافع عضو ناظر اتخاذ نگردد.
-چالش(موانع و مشکلات پیش روی ایران به عنوان عضو ناظر اتحادیه آفریقا) عموما کشورها با عضویت در سازمانها و اتحادیهها به دنبال کسب و بیشتر کردن منافع ملی خود هستند در این صورت میتوان انتظار داشت،صرف عضویت در یک سازمان یا اتحادیه به معنای تلاش برای رسیدن به منافع مطلوب و موردنظر یک کشور میباشد."