ملخص الجهاز:
"بصیرت به معنای فهم و درک عمیق است که زمینه تشخیص حق و باطل و بستر لازم برای انتخاب راه درست را برای انسان فراهم میکند؛ به تعبیر امیرالمؤمنین علیعلیهالسلام میزان اهمیت بصیرت از بصر مهمتر است که میفرماید: »فقد البصر أهون من فقدان البصیرة« فقدان بصر قابل تحمل است؛ اما فقدان بصیرت قابل تحمل نیست؛ زیرا آدمی که نابینا است اما چشم دل او روشن است و درک درستی از حقایق دارد، جهت را خوب میتواند بشناسد، در مسیر حرکت نه تنها خودش در مسیر حق قرار دارد بلکه میتواند راهنمای بسیاری از انسانهای دیگر باشد؛ اما کسی که بصر دارد اما بصیرت ندارد، هم خودش گمراه میشود و هم دیگران را به انحراف میکشاند.
درباره اولی میفرماید: »وجعلناهم أئمة یهدون بأمرنا وأوحینا إلیهم فعل الخیرات وإقام الصلاة وإیتاء الزکاة وکانوا لنا عابدین« (انبیاء: 73) و درباره امامت نار میفرماید: »وجعلناهم أئمة یدعون إلی النار ویوم القیامة لا ینصرون« (قصص: 41) که دو حزب را تعریف میکند؛ حزب الله و حزب الشیطان؛ یعنی هم جبهه حق داریم و هم جبهه باطل؛ بصیرت سیاسی انسان را میان این دو جبهه رهنمون میسازد که جبهه حق کجاست و امام نور کجاست؟ در کجا باید قرار گیرد؟ چگونه موضعگیری کند و چگونه حرکت کند؟ اشکالی که در عصر امامت بود همین بود که بسیاری از مردم متدین نماز میخواندند، عبادت میکردند، روزه میگرفتند، اما امام حق را نتوانستند بشناسند؛ به همین دلیل در کربلا و دورههای بعدی چنان شد؛ در حقیقت امتحان بصیرت باعث این انحراف و گمراهی شد.
در عصر غیبت یک انسان دارای بصیرت سیاسی و بصیرت دینی کسی است که همان شاخصهای حقمداری را دنبال کند؛ یعنی بداند نائب امام زمان در عصر غیبت کیست، چگونه باید ارتباط برقرار کند، چگونه حرکت کند، چگونه موضع بگیرد، چگونه مبارزه کند تا زمینه حکومت الهی ولی فقیه فراهم شود."