Abstract:
بر اساس کل گرایی معنایی، معنای همه عبارات زبان به یکدیگر وابستگی متقابل دارند. این نظریه در برابر دو نظریه بدیل (اتمیسم معنایی و مولکولیسم معنایی) قرار دارد. از سوی دیگر کل گرایی معنایی با اصل «ترکیب پذیری معنایی» ناسازگار است . حامیان این اصل -ازجمله دامت -این اصل را برای هر تبیینی از واقعیت هایی چون «کاربرد زبان »و «یادگیری زبان » اجتناب ناپذیرمیدانند. بنابراین کل گرایی معنایی با رد ترکیب پذیری قادر نخواهد بود چنین واقعیت هایی را تبیین کند. در برابر این اعتراض به کل گرایی معنایی، سه پاسخ از سوی بلاک، برندوم و پیگین ارائه شده است . اما پاسخ های آنها رضایت بخش نیست : یا به این علت که کاملا به اعتراض پاسخ نمیگویند یا به این دلیل که تفسیری از کل گرایی معنایی ارائه میکنند که نه با نظریه کل گرایی معنایی، بلکه با یکی از بدیل های این نظریه مطابق است . درنهایت یک پاسخ چهارم ارائه میشود که
Machine summary:
pp ,٢٠٠٠ ,Okasha)وهمپل یک سال پیش از مقاله «دو جزم » کواین ،دعاوی درباب معنا ارائه کرد که بر اساس آنهامی توان او را پیشگام کل گرایی معنایی دانست : «معنای شناختی یک جمله در یک زبان تجربی ، در کل نسبت های منطقی آن جمله با سایر جملات این زبان منعکس می شود» ( :qtd in ٥٩.
همچنین حامیان اصل «ترکیب پذیری » مدعی اند که بدون این اصل نمی توان «یادگیری زبان » را تبیین کرد (٢٠١٤ ,Jackman)؛ چراکه یادگیری زبان به شکل تدریجی پیش می رود و کودک و زبان آموز بزرگ سال ، هیچ زبانی را به یکباره و یکجا فرانمی گیرند.
مایکل دامت -که از همان دسته از منتقدان کل گرایی معنایی است که این نظریه را ناسازگار با اصل «ترکیب پذیری » می دانند-درباره ضرورت اصل ترکیب پذیری می نویسد: اگر یک نظریه [یا جمله ] کامل به اجزای معنادار تجزیه پذیر نباشد، خود این نظریه [یا جمله ] نیز نمی تواند معنادار باشد؛ چراکه به جز اجزای معنادار، چیز دیگری نیست که بخواهیم معنای کل را از آن مشتق کنیم ( qtd in Fodor ٦٠٠-٥٩٩.
این مسئله موجب می شود که کل گرایی معنایی به یک نظریه غیر قابل دفاع مبدل شود؛ چراکه کل گرایی معنایی با رد اصل «ترکیب پذیری » نه قادر خواهد بود کاربرد زبان -به مثابه ابزار ارتباط میان انسان ها-را تبیین کندو نه چگونگی یادگیری و اکتساب مهارت زبان را (٨.
بنابراین این اعتراض که اگر کل گرایی معنایی صحیح باشد، نمی تواند واقعیت تدریجی یادگیری زبان را تبیین کردو این واقعیت صرفا به وسیله پذیرش اصل «ترکیب پذیری » قابل تبیین است ، وارد نیست .