Abstract:
بحران از مفاهیم اساسی و کلیدی در علوم سیاسی - اجتماعی به شمار مـی رود و تمامی دولت ها به گونه ای با آن مواجه می شـوند. دولـت هـا مجبورنـد بـرای رفـع بحران، استراتژیهای مختلفی را در معرض آزمون قرار دهنـد. زیـرا ناآشـنایی بـا بحران می تواند دولت را با مشکلات نهادی و غیر نهادی مختلـف مواجـه سـازد و مشروعیت و کارآمدی آنها را دچار نوسان سـازد. یکـی از ایـن دولـت هـا، دولـت جمهوری اسلامی ایران اسـت کـه قصـد بـر ایـن اسـت تـا در ایـن مقالـه تـاثیر بحرانزای جهانی شدن بر کارآمدی آن را با عطف به بحران نفوذ بررسـی کنـیم و ببینیم که جهانی شدن چگونه ممکن است باعث بحران نفوذ در دولت جمهـوری اسلامی ایران شود. روش مورد استفاده توصیفی - تحلیلی است و نیـز از منظـر و رویکرد نهادگرایی برای تبیین بهتر مسئله استفاده شده است .
Machine summary:
"اما با این حال آنچه ظرفیت نفـوذ یـک دولـت در آن عمل می کند و باعث بحران می شود یا از بحران جلوگیری می کند، بستر نهادی نفوذ اسـت ؛ زیرا تمامی دولت ها در یک بسـتر نهـادی خاصـی فعالیـت مـی کننـد کـه هـم در کنتـرل جغرافیایی و هم در همسانسازی اجتماعی - روانشناختی ، عنصری بسیار اساسی است .
از آنجایی که بحران نفوذ و شمولیت ، شاخص رابطـة حاکمـان جمهوری اسلامی ایران و مردم است ، جهانی شدن می تواند گروههای جامعه ایرانی به ویژه «گروه های فروملی از جمله گروه های قومی ، مذهبی ، زبانی یا نژادی کـه تعلقـات ملـی و پیوندها را با دولت مرکزی سست می بینند، وارد فرآیند واگرایانه ساخته ، به استحالة ملی و تجزیه طلبی نیز منجر شود» (کاظمی ، ١٣٧٦: ٥٩).
استخراج رفتار همنوایی ناشی از تحول انقلابی منظور از استخراج رفتار همنوایی ناشی از تحول انقلابی این است کـه ممکـن اسـت فرایند جهانی شدن باعث شود دولت جمهوری اسلامی ایران که منبعث از تحولی انقلابی است ، در زمینه پیروی خواستن و جلب اطاعت مردم از برنامه های تدوین شـده در مرکـز برای برخی از نقاط سرزمینی (مانند مناطق اهل سـنت و ادیـان دیگـر) و نیـز برخـی از مسائل فرهنگی و هویتی دچار مشکل نفوذ و شمولیت شود؛ نقاطی که بخشـی از کشـور به حساب می یند، اما حکومت مرکزی تصمیم می یرد چیزی بیش از کنترل معمـول را بر آنها اعمال کند."