Abstract:
طی یک سال گذشته نظام سوریه به عنوان یکی از اعضای اصلی جبهه مقاومت در منطقه ، با چالش عظیم سیاسی و امنیتی در داخل روبه رو شده که از مساله ای داخلی فراتر رفته و جبهه بندی جدیـدی را نه تنها در صحنه منطقه ای بلکه در سطح بین المللی ایجاد کرده است . شـورای ملـی سـوریه بـه عنوان یکی از گروه های مخالف متشکل از گروه های اخوان المسلمین ، کمیته های هماهنگی، مخالفـان سکولار و اقلیت ها در حوزه سیاسی و ارتش آزاد سوریه در حوزه نظامی (به همراه گروه های مسلح )، مهم ترین کنشگر داخلی تحولات سوریه به شمار میآیـد. شـورای ملـی بـه رغـم ادعـای رهبـری مخالفان ، به بازیگر سیاسی در تبعید تبدیل شده است و حرکت های مسلحانه توسـط ارتـش آزاد و گروه های مسلح در داخل کشور ساماندهی میشود. این مقاله با بررسـی بـازیگران معـارض نظـام سوریه ، برایندی از آخرین وضعیت گروه های مخالف نظام بر پایه میزان انسجام ، پایداری، توانایی و هدفمندی آنان ارائه میکند.
Machine summary:
"3. طی سالها مخالفان دولت سوریه تحت فشار دستگاههای اطلاعاتی ـ امنیتی این کشور یا مجبور به خروج از کشور و زندگی در تبعید شدهاند یا به شعارهای واهی پرداخته و در خدمت دستگاههای اطلاعاتی این کشور بوده و به رخوت فرو رفتهاند، در حالی که معارضه عراقی طی سالهای مبارزه به جنب و جوش اجتماعی و نظامی پرداخته و توانسته بودند با حضور در کشورهای مخالف نظام بعثی از این کشورها به عنوان پایگاه جذب نیرو و هدایت جریانهای سیاسی استفاده کنند.
ارتش آزاد در اقدامات خود ضد دولت از حمایتهای اطلاعاتی دولتهای خارجی نیز استفاده کرده است که برای نمونه میتوان به کمکهای اطلاعاتی انگلیس از پایگاههای این کشور در قبرس از طریق ترکیه به این گروه اشاره کرد.
3 اقدام ارتش آزاد سوریه و گروههای مسلح در شکنجه و کشتار مخالفان و انتشار فیلمهای آن تأثیر منفی بر اذهان داخلی و خارجی داشته و حتی موجب شده است سرویسهای اطلاعاتی ترکیه تهدید به قطع کمکهای خود به این گروهها کنند، زیرا تصاویر شکنجه و کشتار افراد غیرنظامی در اینترنت موجب بروز مشکلاتی برای ترکیه در برابر سازمانهای حقوق بشری شده است.
این اختلافات و درگیریها صرفا مذهبی نبود و رنگ و بوی طایفهای نیز داشت؛ به خصوص که نظام سوریه در کشتار معروف در سال 1982، سه مرکز عمده اسلامگرایان در حماه، حمص و ادلب را مورد حمله قرار داد که بسیاری از اسلامگرایان رادیکال طی آن کشته شدند و در نهایت موجب شد رهبری اخوان در خارج مستقر شود و جریانهای اسلامگرا نیز بر شدت اقدامات خود بیفزایند."