Abstract:
بزرگترین نعمتی که ما در این عصر سراغ داریم و خدای متعال آن را به جامعة ما افاضه کرده، برقراری نظام اسلامی است. از زمان ظهور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تقریبا حدود یک دهه یا بیشتر سپری شده بود که جامعه اسلامی در مدینه تشکیل شد و تا آخر عمر آن حضرت، ریاست این جامعه با ایشان بود. این مقدار را همة مسلمانها معتقد هستند. اما ما معتقدیم که پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله، کسانی که دارای مقام عصمت بودند و میتوان گفت در همة فضایل ـ به غیر از نبوت و رسالت ـ مانند ایشان بودند، برای این کار تعیین شده و زمان محدودی نیز عهدهدار این مسئولیت بودند؛ حدود پنج سال امیرالمومنان علی علیه السلام و مدتی نیز امام حسن علیه السلام عهدهدار این مقام بودند. اما از زمان امام حسن علیه السلام به بعد، حکومتی که مشروعیت دینی و الهی داشته باشد، در هیچ کشور اسلامی تشکیل نشد. در زمان سایر ائمه علیهم السلام، ایشان یا در زندان، و یا در تبعید و تحتنظر بودند و در نهایت نیز کارشان به شهادت میانجامید. پس از غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز هیچگاه علما موفق نشدند حکومتی تشکیل دهند که مسئولیت آن با کسی باشد که از سوی خدا مشروعیت داشته باشد.
Machine summary:
"اما ما معتقدیم که پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله، کسانی که دارای مقام عصمت بودند و میتوان گفت در همة فضایل ـ به غیر از نبوت و رسالت ـ مانند ایشان بودند، برای این کار تعیین شده و زمان محدودی نیز عهدهدار این مسئولیت بودند؛ حدود پنج سال امیرالمؤمنان علی علیه السلام و مدتی نیز امام حسن علیه السلام عهدهدار این مقام بودند.
با این همه تلاش انجامشده، منظور شما از «مدیریت اسلامی» چیست؟ از زمانی که مسئله اسلامی کردن دانشگاهها مطرح شد، این پرسش بهطور جدی، بخصوص در دانشگاهها مطرح میشد که اصلا علم اسلامی و غیراسلامی وجود ندارد؛ علم باید بیطرف باشد و اگر بیطرف نباشد، علم نیست، بلکه هوس، و تابع ذوق و سلیقه است؛ علم زمانی علم است که بیطرف باشد؛ یعنی محقق، گوینده، استاد و خواننده آن علم، آن را از این جهت دنبال کنند که بخواهند این علم را بدانند و اثبات کنند؛ نه اینکه چون دارای این مذهباند، آن را دنبال کنند.
تسلط خودتان؟ رفاه زندگیتان؟ افزایش سرمایهتان؟ یا نه، ارزشهای انسانی و عدالت نیز تأثیرگذار است؟ یا اینکه وقتی به مقاصدتان برسید، حتی اگر حقوق میلیاردها انسان نابود شود، بر اساس ضابطههایی که به شما میدهند، میگویند مدیریت خوبی بوده است؛ چون به هدف موردنظر خود رسیدهاید.
اگر امر دایر شد بین یک رفاه اقتصادی، با بقای یک ارزش الهی در جامعه، ارزشی که دستاورد خون صدها هزار نفر از بهترین گلهای این کشور است، باید کدام یک را ترجیح داد؟ برخی میگویند: آنها رفتند و شهید شدند و اجرشان با خدا؛ به ما چه ارتباطی دارد!"