Abstract:
از عصر نوزایی به بعد، همزمان با رخنه در پیکره دین، این سوال مطرح شد که آیا بدون دین و خدا، نمی توان خوب و اخلاقی بود؟ این سوال اصل رابطه دین و اخلاق را می جوید، سوال مترتب بر آن، در باب کیفیت رابطه این دو بود. دین و اخلاق قابل تفکیک نیستند. عمده گزاره های اخلاقی فطری یا عقلی اند، اما در هر حال، به دین نیازمندند.تایید، توسعه، تحدید، انگیزش، تشویق و تضمین اجرای رفتارهای اخلاقی از جانب دین، برخی از نیازهای اخلاق به دین است. اخلاق دینی به پرورش و تربیت نیاز دارد. با روش های متعدد در عرصه های نگرشی، گرایشی، کنشی، تربیت اخلاقی حاصل می شود. در برابر، قرائت سکولاریستی، اخلاق را از دین جدا دانسته، برای انسان کمال معنوی قایل نیست، بلکه به اخلاقی قایل است که رفاه دنیوی را فراهم می آورد و با دخالت دین در امور زندگی مخالف است. هستی شناسی مادی مبنای اصلی این تفکر است.
Since the Renaissance and simultaneously with crack which appeared into the body of religion، this question has been raised: is it possible to be morally good without religion God? In fact، the aim of this question is to investigate the origin of the relationship between religion and morality. Therefore، the question raised about it is concerned with the quality of the relationship between the two. Religion and morality are inseparable. Ethical propositions are، for the most part، either natural or rational، but they are in need of religion all the time. Confirmation، development، limitation، motivation، encouragement and ensuring adherence to moral standards on the part of religion are some of the instances of morality’s need for religion. Religious morals are in need of education. Different methods can be used for providing people with moral education in relation to attitude، tendency and interaction. Contrarily، the secular view calls for the separation between morality and religion and does not accept such a thing like man’s spiritual perfection، believes in the kind of ethics brings about the material welfare and rejects the interference of religion in world affairs. This thought is founded on materialistic ontology.
Machine summary:
ارتباط دین و اخلاق در مقایسه با سکولاریزم اخلاقی(با نظر به مهمترین روشهای تربیت اخلاقی) ( غلامرضا متقیفر / دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه پیام نور motaghi38@yahoo.
در برابر، قرائت سکولاریستی، اخلاق را از دین جدا دانسته، برای انسان کمال معنوی قایل نیست، بلکه به اخلاقی قایل است که رفاه دنیوی را فراهم میآورد و با دخالت دین در امور زندگی مخالف است.
اخلاق دینی، اخلاق سکولار، روشهای تربیت اخلاقی مقدمه دین هنجارها و رفتارهای فردی و اجتماعی خاصی میطلبد که در انگیزه و عمل ظهور پیدا میکند.
سؤالهای اصلی این مقاله عبارتند از: اولا، دین و اخلاق چه رابطهای با هم دارند؟ ثانیا، سکولاریزم چه نگاهی نسبت به اخلاق دارد؟ ثالثا، مهمترین روشهای تربیت اخلاقی اسلام و سکولاریزم چیست؟ سکولاریزم تقریبا تمام ادیان موجود دنیا را درنوردیده است؛ اما اسلام است که توانسته با این تفکر الحادی مقابله کند.
اخلاق دینی اعم است از آنچه توسط دین بیان شده و اموری که توسط عقل سلیم و فطرت پاک، درک میشود.
دربارة اصل دوم، سؤالات متعددی مطرح شده است که تفاوت منظر اخلاقی دین و سکولاریزم را نشان میدهد؛ سؤالاتی از این قبیل که چرا مردم مسئولیت دارند؟ این مسئولیت را چه کسی بر عهدة مردم گذارده است؟ چرا مردم باید مسئولیت داشته باشند؟ مردم در برابر چه کسی مسئولاند؟ مبنای عقلانی و اخلاقی این مسئولیت چیست؟ اگر مسئولیت خود را ایفا نکنند چه پیامدی دارد؟ ایفای این مسئولیت چه کمکی به کمال انسانی آنها میکند؟ برای ایفای این مسئولیت، چه تضمینی وجود دارد؟ در صورت عدم اعتقاد به دین، تمام این سؤالات بیپاسخ خواهد بود.