Abstract:
هندوستان از معدود کشورهایی اس که در آن تنوع مذاهب و ادیان و نحلههای فکری فراوان اس . اسلام به عنوان یکی از دین های مطرح در جامعه هند، حدود 120 تا 150 میلیون پیرو دارد که از این تعداد، حدود 20 تا 30 میلیون نفر به آیین تشیع گرایش دارند. تشیع از قرن دوم هجری از طریق بازرگانان، رجال و اصحاب ائمه شیعه و در قرون چهارم و پنجم توسط داعیان و مبلغان فاطمی و اسماعیلی وارد این سرزمین شد
و گسترش یافت . از آنجا که هند از مراکز خلاف اسلامی بود، مهاجران و خاندان های شیعی فراوانی به این منطقه وارد شدند و در قالب فرقه های زیدی، اسماعیلی (اعم از بهره ها و آقاخانیه) و اثنی عشری تشیع را گسترش دادند. پس از چند قرن تلا ، شیعیان توانستند در چندین منطقه هند به حاکمی سیاسی دست یابند و حکومت های مستقلی همچون بهمنیان، عادل شاهیان و بابریان تشکیل دهند که عمدة رجال، دول مردان و پادشاهان آنها از شیعیان یا از حامیان و مروجان شیعی بودند. بدین ترتیب، این حاکمی ها بستر لازم را برای گستر تشیع فراهم کردند. علاوه بر این، حضور دول مردان ایرانی الاصل در حکومت های هند، از جمله بابریان و ارتباطات عمیق و گستردة آن دولت ها با دولت های شیعی ایران مانند صفویه، تاثیر عمدهای در گستر تشیع در هندوستان داشته اس . امروزه، آیین تشیع در این سرزمین به علت برگزاری مراسم باشکوه عزاداری و نیز اعیاد شیعی، ظهور و جلوهای پررنگ در جامعه هندو و مسلمان داشته و حتی بسیاری از هندوان را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.
Machine summary:
"تشیع از قرن دوم هجری از طریق بازرگانان، رجال و اصحاب ائمه شیعه و در قرون چهارم و پنجم توسط داعیان و مبلغان فاطمی و اسماعیلی وارد این سرزمین شد و گسترش یافت.
از آنجا که هند از مراکز خلافت اسلامی بود، مهاجران و خاندانهای شیعی فراوانی به این منطقه وارد شدند و در قالب فرقههای زیدی، اسماعیلی (اعم از بهرهها و آقاخانیه) و اثنی عشری تشیع را گسترش دادند.
دین اسلام نیز از طریق تجارت و در برخی موارد با تهاجم نظامی وارد هندوستان شد و از همان ابتدا به سبب دوری این سرزمین از مرکز خلافت اسلامی، تشیع به عنوان یک مذهب منتقد و معترض به حاکمیت سیاسی و خلافت، که همواره در جستوجوی پناهگاهها و مراکزی برای رشد و بالندگی خویش بود، هندوستان را مأمنی مناسب یافت.
تشکیل سلسلههای شیعی در جنوب هند با کمک سلاطین ایرانی به ویژه صفویان، حضور گسترده و پرنفوذ ایرانیان در دستگاههای حکومتی هند و حضور مبلغان و داعیان اسماعیلی و شیعی در این سرزمین روند گرایش به تشیع را سرعت بخشید؛ به گونهای که در حال حاضر از 150 میلیون جمعیت مسلمان هند، حدود 25 میلیون نفر به شیعه گرایش دارند.
میدان دادن به مهاجرین ایرانیتبار در زمینههای فرهنگی، نظامی و اقتصادی، همچنین صرف مبالغ هنگفت برای زیارت قبور ائمه، ساختن مساجد بزرگ که در آنها اسم ائمه و پنج تن آلعبا گچبری شده بود، پرداخت کمک و اعانه به شیعیان و سادات و بزرگداشت اولیای تصوف، شیوههایی بود که این پادشاهان گرایش خود را به تشیع بروز میدادند."