Abstract:
«نماد» اصطلاحی مشترک در عرصه دانشهای گوناگون است؛ اما از منظر علوم بلاغی کلمه، عبارت و یا جملهای است که علاوه بر معنی ظاهری، طیف معنایی گستردهای را به خواننده القا کند. نمادپردازی از دیرباز در شعر عرفانی وجود داشته است و البته جریانهای اجتماعی و سیاسی بر آن تاثیر مستقیم دارند؛ بنابراین در شعر معاصر هم از جایگاه پراهمیتی برخوردار است.پژوهشگران عرصه ادبیات انواع مختلفی برای نماد ذکر کردهاند که در این پژوهش به یکی از مهمترین گروه نمادها یعنی نمادهای عرفانی و مذهبی(در حوزه شعر پایداری) و تاثیرات آن بر شعر این حوزه اعم از ایجاز در شعر، ابهامآفرینی، غنای هنری و ادبی، فعالسازی ذهن، القای روحیه صبر و امید و... پرداخته شده و دریچهای تازه برای فهم این اشعار گشوده شده است.
Machine summary:
"مورد شناسایی قرار دهد و روز بـه روز بـه دنبال شناخت انواع دیگری باشد؛ اما این ، برای برقراری ارتباط بـا نمادهـای معاصـر و فهـم شعر، کافی نیست ؛ زیرا عناصر نمادین کـه در سراسـر تـاریخ شـعر فارسـی، مفـاهیم خـاص یافته اند- چندان که هر فارسی زبان ، هرچند ارتباط کمی با شعر داشته باشد، میتواند آن هـا را دریابد و گاه در مناسبات روزمرة خود از آن ها بهره گیرد- ناگهـان در شـعر نیمـا، سـیما و سیرتی دیگر پیدا میکننـد و مفـاهیمی را مـییابنـد کـه بـیش از هـر چیـز حاصـل نـوعی جهان بینی ویژه است ؛ مفاهیمی که خـاص اندیشـه و نگـاه اجتمـاعی- سیاسـی او بـه نظـام هستی است ؛ با وقوع انقلاب و جنگ و حوزة جدیدی به نام ادبیات پایداری این اندیشـه هـا و نگاه ها با شکلی جدید و دیگرگونه در شعر و بالتبع در آیینۀ نمادها منعکس شـدند، بنـابراین با توجه به اختلاف و تفاوت و حتی تقابل معنایی در نمادهای شعر کلاسیک و شـعر معاصـر، برداشت و تلقی خوانندگان در دریافت و معنایابی نمادها، نبایـد مسـتقل از بافـت و اقتضـای حال باشد."