Abstract:
در کتاب الکافی روایتی صحیح السند مبنی بر ذلتپذیری امام سجاد (ع) در مقابل یزید نقل شده است. این کُرنش به حدی است که امام خود را تسلیم یزید کرده و اقرار به بندگی او نموده است. در تاریخ یعقوبی این اقرار اضطراری به صورت شدیدتر، در مقابل مسلم بن عقبه بیان شده است، به حدی که امام کیفیت بندگیشان را خود مشخص میکند. این حدیث تاریخی گرچه صحیح السند است، اما برای ارزیابی حدیث به دلیل متقن دیگری نیاز است و آن نقد متن است. این مقاله در صدد است با بررسی خبرهای مشابه در دیگر مصادر تاریخی، روایت شیخ کلینی را مورد نقد قرار دهد. روایت موجود در روضه کافی ضمن تعارض با اخبار تاریخی وارد شده در کتب اهلسنّت و یا حتی کتب شیعی، از نظر عقلی، رکاکت معنا و نیز تعارض با روایات و سنت معصومین دچار خدشه است.
In al-Kafi there is an authentic narration based on the submission of Imam Sajjad in front of Yazid. This submission is mentioned so great that Imam succumbed to Yazid and confessed to his servitude. In the history of Yaqubbi، this confession is narrated more and more in the face of Moslem ben Oqbah، in the way that Imam determines the quality of his servitude. Although this historical narration has an authentic narration، it is necessary to evaluate it for another reasonable result that is text criticism. This article is to criticize the narration of Sheikh al-Kulayni by reviewing similar Utterances mentioned in other historical sources. The narration of al-Kafi، is in contrast to the historical news entered in the books of Sunnis and Shia، because it is doubtful in revelation of meaning and has conflict with the tradition of Infallibles.
Machine summary:
"به طوری که در کتابهای الأخبار الطوال، الإمامة و السیاسة، تاریخ طبری، الفتوح، الإرشاد، المنتظم، الکامل، شرح نهج البلاغة ابن ابیالحدید، کشف الغمة و البدایة و النهایة خبری متفاوت با روایت کلینی و یعقوبی اما شبیه به هم نقل کردهاند: «مسلم برای یزید بن معاویه بیعت میگرفت به این شرط که همچون برده زرخرید برای یزید باشند و روز جنگ حره این موضوع شرط بیعت بود، جز در مورد علی بن حسین (ع) که مسلم بن عقبه او را گرامی داشت و او را همراه خود بر تخت خویش نشاند و از او چنین بیعت گرفت که برادر و پسر عموی یزید است و این غیر از بیعتی بود که دیگران میکردند و قید و شرط بردگی نداشت و این موضوع به سفارش در مورد امام (ع) بود».
ج) علامه مجلسی در شرح حدیث موجود درکافی در کتاب مرآة العقول مینویسد: «غریب است، زیرا در میان سیرهنویسان معروف است که این ملعون [یعنی یزید] پس از خلافت به مدینه وارد نشد، بلکه از شام خارج نشد تا اینکه مرد و داخل در آتش شد و شاید این مسلم بن عقبه کارگزار این ملعون بوده که وی را برای کشتار اهل مدینه گسیل ساخته بود و پس از او واقعهی حره رخ داد و نقل است که میان او و علی بن حسین (ع) قریب به این رویداد اتفاق افتاده، [اما در نتیجه] امر بر برخی از روات مشتبه شده است» (مجلسی، 1404ق، 26: 178ـ179)."