Abstract:
غلو یک جریان فکری انحرافی است که در طول تاریخ همواره وجود داشته است و میتوان گفت یکی از خطرناکترین گروه های انحرافی که سابقه ای طولانی دارد جریان غالی گری (غلو و غلات ) بوده است . با دقت در آیات قرآن هم میتوان فهمید که مردمان گذشته نیز اهل غلو و افراط بوده اند. در آیات قرآن به این موضوع اشاره شده که غلو و افراط اهل کتاب درباره پیشوایان و پیامبران خود چشمگیر بوده زیرا این عقاید آن ها در بسیاری از آیات مورد نکوهش و سرزنش قرار گرفته است . هدف این مقاله بیان عقاید غلو و غلات به ویژه در عصر صادقین (علیهم السلام ) و چگونگی برخورد این دو بزرگوار در مقابل غالیان است . پژوهش حاضر با بهره گیری از آیات قرآن و روایات معصومین (علیهم السلام ) به منظور ارائه تصویر درست از دین و جلوگیری از افراطیگری در آن انجام شده است . این نوشتار با استفاده از منابع ، مسئله ی غلو را در عصر صادقین موردمطالعه قرار داده است .
Machine summary:
"غلات در زمان امام صادق علیه السلام و امام باقر علیه السلام حکومت عباسیان بعد از انقراض دولت بنی امیه و با زیرکی خاصی، برای پیشبرد نهضت و استفاده از شور و احساسات مردم درباره محمد بن حنفیه و فرزندش عبدالله -ابوهاشم - غلو کردند و آنان را امام قرار دادند، تا بتوانند خلافت خود را منتسب به فرزندان حضرت علی (علیه السلام ) بنمایند و چنین القاء کنند، که آل علی (علیه السلام ) به نفع این خاندان از حکومت دست برداشته و با این طریق خلافت را تصاحب کنند و این درست زمانی بود، که تقریبا فشار سیاسی و اجتماعی از خاندان اهل بیت پیامبر کمتر شده بود و ائمه معصومین ، امام باقر و امام صادق (علیهما السلام ) توانستند در آن برهه ی از زمان به نشر علوم دینی و الهی بپردازند؛ اما در همین دوران هم غلات وجود داشتند، فرقه هایی از غلات طرفدار بنی عباس که با عقاید عجیب و غریب خود انحرافاتی را در میان مسلمانان رواج دادند، به طوری که مستقیما از طرف امامان شیعه (علیهم السلام ) طرد می شدند و این حضرات با افشاگری خود در هر زمان و مکانی خطر آنان را به مردم گوشزد می کردند و حتی آنان را مورد لعن قرار می دادند."