Abstract:
خدای متعال برای هدایت آدمیان به لطف خویش فرستادگانی را از جنس خودشان برایشان برگزید؛ ازآنجاکه تمامی آنان ازسوی خدای واحد مبعوث شدند، کلام همگی آ نها در یک راستا بوده و هیچ تناقضی در سخنانشان یافت نمی شود. این سلسله ی نورانی به خواست خدای سبحان به وجود حضرت خاتم الانبیاء محمدبن عبدالله صلی الله علیه و آله خاتمه یافت و از آن پس هادیان آسمانی منحصر
در دوازده نفر، به عنوان جانشینان خاتم پیامبران امر هدایت مردم را متکفل شدند. در این نوشتار برخی آیات و روایاتی که بیانگر استمرار و تداوم هدایت آسمانی است به اختصار بررسی می شود و نشان داده می شود که هدایت انسان ها به وسیله ائمه علیهم السلام پس از پیامبر خدا همچنان ادامه داشته و دارد.
Machine summary:
اشکوری (م ۱۰۹۰ق) نیز همین مطلب را از عامه و خاصه نقل میکند و استدلال علیبنابراهیم قمی بر تداوم هدایت را میآورد: این آیه کریمه رد قول آن جماعت است که معتقدند در هر عصری وجود امام مفترضالطاعة لازم نیست؛ و دلالت دارد بر اینکه زمین خدا هیچگاه از حجت خالی نیست، چنانچه حضرت امیرالمؤمنین صلواتالله علیه فرمودند: زمین خالی از حجت الله نیست یا ظاهر و مشهود و یا مخفی و مستور (اشکوری، تفسیر شریف لاهیجی، ج ۲، ص۵۷۸).
گزارش امام مجتبی علیهالسلام هم درمورد این آیه شنیدنی است: روزی رسول خدا خطبه خواندند؛ و بعد از حمد و ثنای الهی فرمودند: ای مردم!
آیه «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولیالامر منکم»(نساء: 59) که نازل شد، جابر خدمت حضرت رسول خدا صلیالله علیه و آله میرود و میپرسد: ما خدا و رسولش را شناختیم، اما اولوالامر کیانند که خداوند اطاعتشان را همردیف اطاعت شما قرار دادهاست؟ حضرت رسول صلیالله علیه و آله اسامی ۱۲ امام را بیان میفرمایند، به امام پنجم که میرسند میفرمایند و تو او را درک میکنی، سلام مرا به او برسان؛ به امام زمان علیهالسلام نیز که میرسند، میفرمایند: او همنام و همکنیهی من است، حجت خداست در زمین و باقیماندهی اوست در بین بندگانش؛ همان کسی است که خداوند عزوجل به دستان مبارکش شرق و غرب عالم را فتح میکند و همان کسی است که از شیعه و دوستانش غایب میشود؛ غیبتی که در آن، کسی بر امامت او ثابتقدم نمیماند مگر آنکه خداوند قلبش را به ایمان آزموده باشد.
در همین روایت است که جابر از کیفیت بهرهوری شیعه از امامش در غیبت آن حضرت علیهالسلام نیز سؤال میکند، رسول خدا با سوگند میفرمایند: شیعه از پرتو انوار امام بهرهمند است و به ولایتش در غیبتش سودمند است؛ همانگونه که مردم از پرتو خورشید در زمانی که ابر آن را پوشانده باشد بهره میبرند(استرآبادی، تأویل الآیات، ص ۱۴۱).