Abstract:
هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش واسطهای بلوغ عاطفی در ارتباط بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش بود. روش:پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدل تحلیل مسیر بود. شرکتکنندگان این پژوهش، 280 نفر (174 دختر و 106 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوه خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای استفادهشده در پژوهش، شامل پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان(آرمسدن و گرینبرگ، 1987)، پرسشنامه بلوغ عاطفی(سینگ و بهارگاوا، 1974) و مقیاس بخشش تامپسون و همکاران(2005) بود. برای تعیین پایایی پرسشنامهها از روش آلفای کرونباخ و برای احراز روایی مقیاسها از روش تحلیل عوامل استفاده شد. شواهد، مویّد پایایی و روایی مطلوب مقیاسها بود. به منظور بررسی مدل پژوهش، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها: دلبستگی به والدین، هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم و از طریق ابعاد بلوغ عاطفی، پیشبینی کننده بخشش است؛ به این صورت که دلبستگی به والدین به واسطه بلوغ عاطفی، بخشش را به صورت مثبت پیشبینی میکند. دلبستگی به همسالان نیزاز طریق بلوغ عاطفی توانست بخشش را پیشبینی کند. نتیجهگیری: روابط عاطفی با افراد مهم زندگی، به واسطه بلوغ عاطفی، تاثیر بسزایی در بخشش خود و دیگران دارد
Objectives: The aim of this study is to investigate the mediating role of
emotional maturity in the relation of parent and peer attachment
and forgiveness. Method: Participants are 280 (174 girls and 106
boys) students of Shiraz University which were selected using the
multistage cluster sampling method. Data collection tools consisted
of the Inventory of Parent and Peer Attachment (Armesden &
Greenberg, 1987), Thompson Scale (2005) and the Emotional
Maturity Scale (Singh & Bhargava, 1974). The reliability and
validity of the instruments are measured using Cronbach’s alpha
and factor analysis, respectively, all yielding a desirable reliability
and validity. Structural equation modeling is used to evaluate the
model. Results: the results of the survey indicate that parent
attachment predicts forgiveness both directly and indirectly through
components of emotional maturity. Parent and peer attachment
predicts forgiveness through emotional maturity. Conclusion:
Conclusively, results of this study showed that emotional relation
with significant people in life had an important effect on the
forgiveness through emotional maturity.
Machine summary:
Christensen, Padilla-Walker, Busby, Hardy & Day 6.
- دلبستگی به والدین و همسالان، پیش بینی کنندة ابعاد بلوغ عاطفی است .
Laursen & Mooney مدل مفهومی پژوهش (رجوع شود به تصویر صفحه) شکل ١: مدل پیشنهادی رابطۀ ساختاری بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش با واسطه گری بلوغ عاطفی ج) روش ١.
بنابر این ، میتوان نقش واسطه ای بلوغ عاطفی را در روابط علی بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش تأیید کرد.
جدول ٢: اثرات مستقیم ، غیرمستقیم و کل دلبستگی به والدین و همسالان بر بخشش با واسطه گری بلوغ عاطفی (رجوع شود به تصویر صفحه) بررسی شاخصهای برازش مدل نهایی پژوهش (ریشه میانگین مربعات خطای برآورد١=٠/٠٣؛ شاخص نیکویی برازش ٢=٠/٩٩؛ شاخص برازش تطبیقی ٣=٠/٩٥؛ شاخص نیکویی برازش اصلاح شده ٤=٠/٩٨؛ شاخص برازش هنجارشده 5 یا شاخص برازش بنتلر- بونت ٦=٠/٩٧؛ شاخص برازش افزایشی ٧=٠/٩٩، مقدار خیدو٨=٦/٨٦؛ درجۀ آزادی ٩=٥؛ شاخص نسبت خیدو به درجۀ آزادی ١٠=١/٣٧) نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسبیبرخوردار است .
یافته ها نشان داد که بلوغ عاطفی در ارتباط بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش دارای نقش واسطه گری است .
در توجیه این یافته میتوان گفت دلبستگی و روابط عاطفی با والدین از طریق ایجاد مدل کارکرد درونی مثبت از خود و دیگران به تقویت بخشش منجر میشود.
با این حال، در پژوهش حاضر، دلبستگی به والدین نسبت به دلبستگی به همسالان، پیش بینی کننده قویتری برای بلوغ عاطفی است .
بنابر این ، دلبستگی با مؤلفه های بلوغ عاطفی در ارتباط است و به کاهش بیثباتی، ناسازگاری اجتماعی، فروپاشی شخصیت ، عدم استقلال و واپس روی هیجانی منجر میشود.
“The Inventory of Parent and Peer Attachment: Individual Differences and their Relationship to Psychological Well-Being in Adolescence”.