Abstract:
رسانههای تعاملی امروزه جایگاه مهمی در حوزه سیاست برای خود ایجاد نموده و توانستهاند برای شهروندان فضایی مهیا کنند که دیدگاهها و نظرات خود را پیرامون سیاستها و اقدامات سیاستمداران و حاکمان جوامع به صورت آزادانه و بدون دغدغه بیان نمایند. با سوال پژوهش عبارت از این بود ، توجه به اهمیت رسانه به عنوان یکی از عوامل جامعه پذیری که آیا تحول در رسانههای جمعی از شکلهای سنتی به جدید و گرایش شدید به این رسانه توانسته در فرایند جامعه پذیری تحول ایجاد نماید. فرضیه اصلی پژوهش این بود که با توجه به فراگیری رسانههای تعاملی و اجتماعی در میان اکثر اقشار و سنین در جامعه ایران، همچنین مدت زمانی که شهروندان و بالاخص نوجوانان و جوانان برای این رسانهها اختصاص دادهاند؛ فرایند جامعه پذیری سیاسی دچار تحولاتی شده است که نقش عوامل سنتی مختلفی مانند خانواده و مدرسه، نهاد دین و بهصورت کلی آموزشهای رسمی در این فرایند تضعیف شده و نقش رسانههای تعاملی تا حد زیادی تقویت گردیده است. برای بررسی این فرضیه از روش مطالعه اسناد و منابع موجود استفاده شد. نتایج مطالعات حول این فرضیه نشان داد هرچند عوامل سنتی هنوز نقش بسیار مهمی در جامعه پذیری سیاسی شهروندان ایفا میکنند ولی رسانههای تعاملی توانستهاند قدرتمندتر از نقشی که رسانه به صورت عام در گذشته داشته است بر فرایند جامعه پذیری سیاسی تاثیرگذار باشند.
Today, the new interactive media have created a special position in the politics world and have provided an environment in which citizens can express their Comments and opinions freely and with no concern about the politics, society governors, and politician’s actions. According to inclusive usage of new social and interactive media by most strata and different age categories of Iranian society, and high amount of time that citizens and especially teenagers and youth spend in this media, the main theory of this research is that the political sociability process has endured different changes. This changes have enfeebled the role and effect of different traditional factors such as family, school, religion...etc. In general, the formal education has weakened in this process and the role of new interactive media has invigorated deeply. In order to survey this theory, studding the documents and available references is used. The Studies about this theory shows that, although traditional factors play an important role in political sociability of citizens yet, but the new interactive media also have strong effects on the political sociability process, much stronger than effects which media have had generally heretofore.
Machine summary:
فرضيه اصلي پژوهش اين بود که با توجه به فراگيري رسانه هاي تعاملي و اجتماعي در ميان اکثر اقشار و سنين در جامعه ايران ، همچنين مدت زماني که شهروندان و بالأخص نوجوانان و جوانان براي اين رسانه ها اختصاص داده اند؛ فرايند جامعه پذيري سياسي دچار تحولاتي شده است که نقش عوامل سنتي مختلفي مانند خانواده و مدرسه ، نهاد دين و به صورت کلي آموزش هاي رسمي در اين فرايند تضعيف شده و نقش رسانه هاي تعاملي تا حد زيادي تقويت گرديده است .
نتايج مطالعات حول اين فرضيه نشان داد هرچند عوامل سنتي هنوز نقش بسيار مهمي در جامعه پذيري سياسي شهروندان ايفا ميکنند ولي رسانه هاي تعاملي توانسته اند قدرتمندتر از نقشي که رسانه به صورت عام در گذشته داشته است بر فرايند جامعه پذيري سياسي تأثيرگذار باشند.
هرچند سيستم آموزش وپرورش ، آموزش عالي و دستگاه هاي فرهنگي کشور سعي نموده اند با اختصاص زمان هايي براي اين فرايند در مسير انتقال ارزش ها و هويت سياسي دانش آموزان و دانشجويان و اقشار مختلف مردم اقدام نمايد؛ ليکن بررسي تحقيقات و پژوهش هاي موجود حاکي از عدم تأثيرگذاري جدي روش هاي موجود است که در غالب آموزش هاي رسمي به افراد ارائه ميشود.
Ashraf Khan Muhammad(2015), Role of Social Networking Media in Political Socialization of Youth of Multan, Pakistan Journal of Social Sciences, Vol. 35, No. 1 (2015), pp.
Jaron Lanier(2018), Ten Argument For Deleting Your Social Media Accounts Right Now, Henry Holt company, New York 62.
” In Oxford Handbook of Political Psychology, edited by David O.