Abstract:
سیاستگذاری تقسیم اراضی در جمهوری اسلامی ایران بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی در دستور کار نهادهای حاکمیتی قرار گرفت. ضرورت ایجاد تغییرات بنیادی در وضعیت زمین و زمینداری در کشور، تمرکز شعارهای انقلاب بر عدالت اجتماعی و درخواستهای روستائیان برای تغییر در شیوۀ زمینداری از عواملی بودند که موجب شد تا این مسئله مورد توجه قرار بگیرد. این فرایند که از آغاز شد و تاکنون با فراز و نشیبهایی تداومیافته است، دارای پیامدهایی 1358سال در فضای سیاسی روستاها و بالتبع کشور بوده است. سؤال اصلی فراروی مقاله این است که پیامدهای سیاسی تقسیم اراضی در جمهوری اسلامی ایران چیست؟ در این راستا، از روش مصاحبۀ عمیق برای گردآوری اطلاعات و داده بهره گرفته شد. در این روش ضمن رجوع به 20 نفر از نخبگانی که در هیئت های 7 نفره تقسیم زمین در اوایل انقلاب مشغول به کار بودند، به گردآوری داده در مورد پیامدهای AHP سیاسی اصلاحات ارضی پرداخته شد. در مرحلۀ بعدی، با استفاده از تکنیک (تحلیل سلسلهمراتبی)، متغیرهای استخراجشده از روش مصاحبۀ عمیق، اولویتبندی شدند. بر اساس این روش، بیشترین اولویت مربوط به معیار گسترش دامنۀ نفوذ حکومت انقلابی در اعماق روستاها بود. ایجاد ثبات سیاسی در روستاها در اولویت دوم قرارگرفته است. معیار تثبیت و افزایش مشروعیت نظام در میان روستائیان در اولویت سوم قرار گرفت. همچنین معیار تقویت مشارکت و همکاری داوطلبانۀ روستائیان در امور حاکمیتی در اولویت چهارم قرار گرفت.
The land division policy in the Islamic Republic of Iran immediately became the agenda of sovereign institutions immediately after the victory of the Islamic Revolution. The necessity of making fundamental changes in the state of land and land use in the country, the focus of the slogans of the revolution on social justice, and the demands of the villagers to change land management were among the factors that led to this issue being taken into consideration. This process, which began in 1979 and has continued with ups and downs and it had consequences in political space of villages and consequently the country. This article is the result of an innovative and genuine research that has been used for the purpose of gathering data through a deep interviewing method. In this approach, the data about political consequences of land reform were collected by referring to the elites who either worked in the 7-person delegation of land during the early revolution or involved in the land legislation in Islamic Republic of Iran. In the next step AHP method (hierarchical analysis), which is used more than the other methods in management, was used. Therefore, a new edited questionnaire was given to the elites and political consequences of land division in Islamic Republic of Iran were prioritized.
Machine summary:
پيامدهاي سياسي تقسيم اراضي در روستاها پس از انقلاب اسلامي، محدود به همين موارد نماند و مقالۀ حاضر در پاسخ به اين سؤال که پيامدهاي سياسي تقسيم اراضي در جمهوري اسلامي ايران چيست ؟ با استفاده از روش مصاحبۀ عميق توانست به يافته هاي ارزشمندي دست يابد که در مرحلۀ بعدي، يافته هاي حاصل از روش مصاحبۀ عميق ، به صورت سلسله مراتبي و از طريق تکنيک AHP مورد تحليل قرارگرفته است .
فرضيۀ اين مقاله عبارت است از: تثبيت و افزايش مشروعيت نظام در ميان روستائيان ، ايجاد ثبات سياسي در روستاها، تقويت مشارکت و همکاري داوطلبانۀ روستائيان در امور حاکميتي و گسترش دامنۀ نفوذ حکومت انقلابي در اعماق روستاها که ازجمله مهم ترين دستاوردهاي سياسي اصلاحات ارضي در ايران پس از انقلاب اسلامي بوده اند.
يافته هاي اين مصاحبه ها از قبيل : «ايجاد اعتماد به مردم در تصميم گيري ها، القاي اين تفکر در مردم که همه در برابر نظام جمهوري اسلامي ايران يکسان هستند» (شريف ، ١٣٩٥) «همراهي حکومت با خواسته هاي مردم مخصوصا اقليت ها در کردستان و ترکمن صحرا» (پسيان ، ١٣٩٥)، «ايجاد نزديکي و ارتباط بين روستائيان و حکومت از طريق هيئت هاي هفت نفره (مجدالدين ، ١٣٩٥) نشان مي دهد که اولين نتيجۀ سياست تقسيم زمين در حوزة سياسي، تقويت و افزايش مشروعيت نظام در ميان روستائيان است .
تثبيت و افزايش مشروعيت نظام در ميان روستائيان ، ايجاد ثبات سياسي در روستاها، تقويت مشارکت و همکاري داوطلبانۀ روستائيان در امور حاکميتي و گسترش دامنۀ نفوذ حکومت انقلابي در اعماق روستاها ازجمله مهم ترين دستاوردهاي سياسي تقسيم اراضي در ايران پس از انقلاب اسلامي بوده است .