Abstract:
چاقی و اختلالات متابولیک ناشی از آن بهویژه مقاومت به انسولین (IR) در کودکان روند روبهرشدی دارد؛ بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر سطوح اسپکسین و شاخصهای محصول تجمع لیپیدی (LAP)، چربی احشایی (VAI)، تریگلیسیرید-گلوکز (TyG) و McAuley در دختران چاق/دارای اضافهوزن نابالغ انجام شد. 32 دختر چاق/دارای اضافهوزن (میانگین سنی 75/0 ± 62/9 سال، وزن 26/9 ± 71/49 کیلوگرم، شاخص تودة بدنی 92/2 ± 40/25 کیلوگرم بر مترمربع، مرحلة تانر 3-2) داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و در گروههای پیادهروی تناوبی (12 نفر)، پیادهروی تداومی (11 نفر) و کنترل (نه نفر) قرار گرفتند. تمرینات بهمدت هشت هفته و سه جلسه در هفته (30 دقیقه پیادهروی با شدت 75-60 و 85-70 درصد ضربان قلب بیشینه بهترتیب در گروه تداومی و تناوبی) انجام شد. غلظت اسپکسین به روش الایزا اندازهگیری شد و شاخصهای چاقی احشایی و IR طبق معادلههای مرتبط محاسبه شدند. برای تجزیه-وتحلیل دادهها از تحلیل واریانس عاملی با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تعاملی زمان × گروه برای متغیر اسپکسین معنادار نبود (P = 0. 836). اثر تعاملی زمان × گروه برای مـتغیرهای LAP (P = 0. 007)، VAI (P = 0. 045)، McAuley (= 0. 026 P) و TyG (0. 001 = P) معنادار بود. در گروه کنترل، LAP، VAI و TyG افزایش معنادار (بهترتیب 0. 037 = P، 0. 046 = P و 0. 005 = P) و McAuley کاهش معنادار (0. 030 P =) داشتند. در گروه پیادهروی تداومی، LAP کاهش معنادار (0. 002 = P)، VAI تمایل به کاهش (0. 057 P =)، TyG کاهش معنادار (0. 002 = P) و McAuley تمایل به افزایش (= 0. 071 P) مشاهده شد. در گروه پیادهروی تناوبی، LAP، VAI، TyG و McAuley تغییر معناداری نیافتند (بهترتیب P = 0. 129، = 0. 660 P، = 0. 390 P، 0. 357 = P). یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته پیادهروی تداومی مستقل از تغییرات سطوح سرمی اسپکسین توانست روند افزایش شاخصهای چاقی احشایی و IR مشاهدهشده در گروه کنترل را معکوس کند و موجب بهبودی این شاخصها شود.
By considering the growing trend of obesity, along with metabolic disorders among children, especially insulin-resistance (IR), the present study aimed to evaluate the effect of aerobic-training on the levels of spexin, lipid-accumulation product (LAP), visceral-adiposity (VAI), triglyceride-glucose (TyG) and McAuley indices among early-pubertal obese/overweight-girls. 32 obese/overweight-girls (age 9.62±0.75 years-old, weight 49.71±9.26 kg, BMI 25.40±2.92 kg/m2, Tanner-stage 2-3) voluntarily participated in this study, who were assigned into interval-walking (n=12), continuous-walking (n=11) and control (n=9) groups. The subjects were trained three-times/week for two-months (30-min walk in the continuous and interval-groups with 60-75%HRmax and 70-85%HRmax, respectively). Spexin concentration was measured by ELISA method, and visceral-adiposity and IR indices were calculated according to the equations. Factorial repeated-measured ANOVA was used for data analysis. Based on the results, the interaction-effect of time×group was statistically significant for the LAP (P=0.007), VAI (P=0.045), McAuley (P=0.026) and TyG (P=0.001), while it was insignificant for the spexin (P=0.836). Regarding the control group, the LAP, VAI, and TyG significantly increased (P=0.037, P=0.046, P=0.005, respectively) while a significant decrease happened for McAuley (P=0.030). In the continuous-walking group, a significant decrease was observed in LAP (P=0.002), and TyG (P=0.002), while VAI and McAuley levels tended to decrease (P=0.057) and increase (P=0.071), respectively. In the interval-walking group, there was insignificant change in the LAP, VAI, TyG, and McAuley (P=0.129, P=0.660, P=0.390, P=0.357, respectively). The findings showed that the continuous-walking for eight-weeks could reverse the increase in visceral-adiposity and IR indices in the control group, irrespective of the changes in serum levels of spexin.
Machine summary:
استادیار مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی، پژوهشکدة سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل تاريخ دريافت: 17/09/1397 تاريخ پذيرش: 18/02/1398 چکیده چاقی و اختلالات متابولیک ناشی از آن بهویژه مقاومت به انسولین (IR) در کودکان روند روبهرشدی دارد؛ بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرینات هوازی بر سطوح اسپکسین و شاخصهای محصول تجمع لیپیدی (LAP)، چربی احشایی (VAI)، تریگلیسیرید-گلوکز (TyG) و McAuley در دختران چاق/دارای اضافهوزن نابالغ انجام شد.
یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته پیادهروی تداومی مستقل از تغییرات سطوح سرمی اسپکسین توانست روند افزایش شاخصهای چاقی احشایی و IR مشاهدهشده در گروه کنترل را معکوس کند و موجب بهبودی این شاخصها شود.
همچنین، دورة بلوغ با کاهش حساسیت به انسولین همراه است و VAT بر این کاهش و کارآمدی بهتر تمرینات هوازی در بهبود نشانگرهای IR در کودکان مؤثر است؛ برایناساس، درصدد برآمدیم تا به بررسی تأثیر دو نوع از تمرینات پیادهروی هوازی (تداومی و تناوبی) بر سطوح سرمی اسپکسین، شاخصهای چربی احشایی (VAI و LAP) و IR (TyG و McAuley) در دختران چاق/دارای اضافهوزن در مرحلة میانی بلوغ بپردازیم.
بحث و نتیجهگیری یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته پیادهروی تداومی و تناوبی در دختران چاق نابالغ، تغییر معناداری را در سطوح سرمی اسپکسین ایجاد نکرد؛ بااینحال، تمرینات پیادهروی تداومی توانست روند افزایش شاخصهای چاقی احشایی و IR مشاهدهشده در گروه کنترل را معکوس کند و موجب بهبودی این شاخصها شود.
درمجموع یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته پیادهروی تداومی و تناوبی در دختران چاق نابالغ، تغییر معناداری در سطوح سرمی اسپکسین ایجاد نکرد؛ بااینحال، تمرینات پیادهروی تداومی توانستند موجب بهبود شاخصهای چاقی احشایی (LAP و VAI) و شاخصهای IR (HOMA2-IR، TyG و McAuley) شوند.